حرف ارسطو این است که اگر نیکبختی موهبت الهی نیست، "پس نتیجهی نیکسیرتی است، همراه با فرآیندی برای یادگیری، و همچنین همّت." هر انسانی میتواند به طریقی زیست کند که موجب نیکبختی او بشود. اینطور نیست که ارسطو چوب جادوییای در اختیارمان گذاشته باشد که به کمک آن هر تهدیدی را برای نیکبختی بزداییم. البته شرایطی هم پیش پای صلاحیت همگان برای دنبال کردن نیکبختی وجود دارد. او قبول دارد که بعضی مزایا هست که شما از آنها یا بهرهای دارید یا ندارید.