در پی استقبال خوانندگان فرهیخته از شمارهی نخست سری تاریخ شفاهی، خاطرات سرور ارجمندم جناب آقای دکتر یوسف قریب، و با لطف جناب آقای محجوب، مدیر کتابشناس شرکت سهامی انتشار که با حوصلهی فراوان زحمت ویرایش متن را هم عهدهدار شدند و پیگیریها و تشویقهای دوست خوبم جناب راسخینژاد، ترجمهی خاطرات شفاهی ریچارد فرای نیز آماده گردید.
ریچارد نلسون فرای، زبانشناس و ایرانشناس نامی، زادهی دهم ژانویهی ۱۹۲۰ در بیرمنگام آلاباما، از پدر و مادری با اصلیت سوئدی، چنان که خود میگوید، به تصادف و در پی خواندن کتابهای هارولد لمب، دلبستهی خاور زمین و در پی آن ایران شد. این دلبستگی تا بدانجا رسید که علیاکبر دهخدا بر او نام ایراندوست را گذاشت و او خود با این استدلال که بسیاری از ایرانیان، تنها به دلیل تولد در ایران، ایرانی شدهاند اما او آگاهانه به ایران دلبسته شده و زندگی حرفهایاش هم بر همین محور شکل گرفته، خود را ایرانیتر از این گونه ایرانیان میدانست. دلبستگیهای فرای، گسترهای بیش از ایران و زبان فارسی را شامل میشد. او که با زبانهای روسی، ترکی و عربی، و همچنین فرهنگ اقوامی که به این زبانها سخن میگفتند نیز آشنا بود، حتی زمانی به سفارش فیلیپ حتی، استاد لبنانی مارونیاش، آیاتی از قرآن را هم حفظ کرد که به گفتهی خودش بعدها در خاورزمین بسیار به دردش خورد.