کتاب حقوق تطبیقی مطبوعات ایران و انگلیس نشر هورین

مطبوعات یکی از رسانه‌های گروهی است که ازنظر قدمت تاریخی، تنوع، گستره‌ی مخاطبان و محدوده‌ی پخش جغرافیایی، بین رسانه‌ها از وضعیت ممتاز و ویژه‌ای برخوردار است. اگرچه کشور ما با تصویب شش قانون عمده‌ی مطبوعاتی و ده‌ها تکمله و تبصره در قانون‌گذاری این حوزه سابقه‌دار است ولی این بخش از حقوق هنوز ازلحاظ نظری و رویه عملی و قضایی فقیر و ناهماهنگ با قانون اساسی و متون فقهی است آزادی رسانه و مطبوعات همانند یک ضمانت‌نامه از جانب دولت‌ها به رسانه‌های عمومی، در مقابل مواجهه با روندهای محدودکننده ابراز نظر در جوامع، است که حقوق قانونی مطبوعات همچنین مراجع رفع اختلاف بین رسانه‌ها و شاکیان را مشخص می‌کند. این حقوق در بسیاری از کشورها به‌صورت قانونی و در چهارچوب قوانین اساسی آن کشور تعبیه شده است تا از آزادی مطبوعات حمایت به عمل بیاید. اخلاق حسنه، امنیت ملی، منفعت عمومی، نظم عمومی، حقوق و حیثیت دیگران و حمایت از سلامت کودکان از مهم‌ترین محدودیت‌های ماهوی آزادی مطبوعات در اسناد بین‌المللی حقوق بشر ‌است. در کنار این محدودیت‌ها که در نظام حقوقی ایران نیز منعکس شده است، موازین اسلام، یکی از مهم‌ترین محدودیت‌های آزادی مطبوعات در ایران است. در حقوق انگلیس برخلاف ایران نشریات ضرورتی در کسب مجوز نداشته و اگر هم ثبت اسم در دفتر مربوطه صورت گیرد، فقط به خاطر حفظ حق تقدم در نام‌گذاری است و در انگلیس برخلاف ایران، مطبوعات در انتخاب مطالب خود از آزادی زیادی برخوردارند. در این کتاب سعی بر آن داریم که با توجه به قواعد و اصول قانون اساسی، آزادی مطبوعات و حدود آن و قواعد حقوقی حاکم بر آن را در نظام حقوقی ایران و انگلستان به بحث و مداقه گذاریم.