به آمادهسازی مواد برای بهرهبری دوباره بازیافت اطلاق میشود. موادی که معمولاً بازیافتپذیر میباشند، عبارتند از: آهنآلات، قراضۀ آهن، پلاستیک، شیشه، کاغذ، مقوا، برخی مواد شیمیایی و آشغال که به کود کمپوست تبدیل میشود.
بازیافت از هدر رفتن منابع سودمند و سرمایههای ملی جلوگیری میکند و مصرف مواد خام و مصرف انرژی را کاهش میدهد. با این کار، تولید گازهای گلخانهای نیز کاهش مییابد. بازیافت مهمترین مفهوم و ساختار در مدیریت پسماند است.
استفاده از فراوردههای قابل بازیافت، یک پیشنهاد نیست، بلکه یک وظیفۀ عمومی است که باید در بین همۀ افراد جامعه، نهادینه شود. در صورت ادامه یافتن این سهلانگاری مهلک، نه تنها پیامدهای مخرب آن، در درازمدت، نسلهای بعدی را به چالش میکشاند، بلکه اثرات کوتاهمدت آن نیز، در زندگی تک تک افراد، خودنمایی خواهد کرد. کاهش سن ابتلا به انواع سرطان، بروز انواع مسمومیتهای غذایی ناشی از مصرف گوشت حیوانی که از پلاستیک، تغذیه کرده است و انواع آسیبهای ریوی ناشی از سوزاندن زبالهها، تنها نمونههایی از عواقب جدی بیاعتنایی نسبت به زبالهها و بازیافت آنهاست.
امید است در این مختصر بتوانیم آشنایی بیشتری با مفهوم بازیافت داشته باشیم.
وحید علیپوران لشکرشکن