کتاب حقیقت و زبان نشر دانشگاه امام صادق (ع)

زبان، سرمنشأ تفاوت بنیادین آدمی با موجودات دیگر است. تلقّی منطق از آدمی- حیوان ناطق- نشان دهنده آن است که گویی برای انسان بودن، لازم نیست آدمی فصل ممیّز دیگری از سایر حیوانات، جز زبان داشته باشد. به مدد قوه نطق، انسان تقریر دیگری از حیات یافته است. سایر موجودات نیز ادراکاتی از هستی دارند، اما بیان ناشدنی بودن آن ادراکات، اجازه ورود به دایره مفاهیم و اسماء کلی را به ایشان نداده است. پاره­ای از زبان شناسان اعتقاد دارند که بنا بر مثال، سگ می­تواند «استخوان» را شناسایی کند. او، استخوان A را در زمان ۱T می­رُباید و بار دیگر، استخوان B را در زمان ۲T به دست می­آورد و… اما برخلاف آدمی، مفهوم «استخوان» را انتزاع نمی­کند. از این رو، سگ – و حتی حیوانات باهوش­تر از او- نمی توانند اسماء کلیِ قابل اطلاق بر مصادیق متعدّد را دریابند.