انسان (فرزند) برای اینکه به کمال برسد باید مورد تربیت قرار گیرد. این وظیفه ی والدین است که با ویژگی ها و خصوصیات، مبانی، اصول، ابعاد، مراحل و روش های تربیت آن ها آشنا شده تا در امر تربیت فرزند مسمر ثمر قرار گیرد. سعادت و به کمال رسیدن و شقاوت و فرومایگی هر خانواده به خصوص فرزند در اکثر موارد وابسته به والدین می باشد.
روابط خانوادگی شامل، روابط والدین با یکدیگر، روابط والدین و فرزند، روابط فرزندن با یکدیگر در جوامع مختلف از اهمیت بسزایی برخوردار است و کلیه جوامع عموماً با وضع قوانین و مقررات سعی بر استواری پایه های خانواده مینماید. علیرغم تمامی این تلاش ها، جوامع مختلف، شاهد اختلالات و آسیب های عدیده ای در این روابط می باشند. یکی از مهم ترین این آسیب ها در زمینه روابط والدین است که موجب اختلاف بین پدر و مادر میگردد. این اختلافات علاوه بر این که پایه های زندگی مشترک را دچار تزلزل مینماید، فرزندان این خانواده ها را نیز تحت تاثیر سو خود قرار می دهد و باعث ایجاد اختلالات رفتاری و ناسازگاری های عاطفی، اجتماعی در آن ها میگردد. ارتباط والدین و فرزندان از موارد مهمی است که سال ها نظر صاحب نظران و متخصصان تعلیم و تربیت را به خود جلب کرده است. خانواده نخستین پایگاهی است پیوند بین فرد و محیط اطراف او را به وجود می آورد. کودک در خانواده پندارهای اولیه را درباره جهان فرا می گیرد، از لحاظ جسمی و ذهنی رشد می یابد، هنجارهای رفتاری را یاد می گیرد، نگرش ها، اخلاق و روحیاتش شکل گرفته و به عبارتی اجتماعی میشود.