کتاب رویای صادقه نشر یاس نبی

مرحوم شهید مدنی نمونه­ی برجسته­ای از یک روحانی فعال و حایز جهات گوناگون هستند. چون روحانیت را بر خلاف مشاغل و هیئت­های دیگری که در جامعه وجود دارد، نمی­شود در یک بعد خلاصه کرد و مثلاً بگوییم که یک روحانی یعنی کسی که فقط علوم مربوط به امر دین را وارد است، یا روحانی یعنی کسی که فقط مشغول تبلیغ دین است، یا روحانی یعنی آن کسی که فقط در ارتباط با مردم است و یا روحانی یعنی آن کسی که به امور دینی و مسائل روحی و خودسازی خیلی توجه می­کند. این­ها هرکدام به تنهایی معنای روحانی مطلوب نیست. روحانیت دارای همه­ی این جوانب است و یک روحانی خوب و روحانی واقعی آن کسی است که انسان بتواند در همه­ی این جوانب یا عمده­ی این جوانب، در او یک حرکت و فعالیتی مشاهده کند. ایشان حقیقتاً مصداق بارزی از یک روحانی کامل بود. اولاً ایشان ملا بود، عالم بود، فقیه بود، در قم و نجف تحصیلات عالیه­ی فقه و اصول و همچنین معقول کرده بود. مرد علمی بود که آگاهانه و از روی معرفت عمل می­کرد. خاصیت علم در انسان همین است که حرکات و سکنات او عالمانه است و این خصوصیات در ایشان بود. در روایات داریم که «عالم ناطق مستعمل علمه»؛ اهل بیان و تبیین بود. ایشان می­توانست با قشرهای مختلف و با مخاطب جوان کاملاً ارتباط برقرار کند. ایشان با طبقه­ی روشنفکر می­نشست، جذبشان می­کرد؛ با طبقه­ی عوام می­نشست، جذبشان می­کرد؛ با طلبه می­نشست همین طور؛ یعنی عالم ناطق و مبین، کسی بود که می­توانست آن ذخیره­ای را که از نور و معرفت و علم در وجود او، در روح او، در دل پاک و نورانی او جمع شده بود، می­توانست به راحتی به مخاطب خودش منتقل کند. این همه خصوصیت بود که در ایشان وجود داشت. قسمتی از بیانات مقام معظم رهبری(مد ظله العالی) در جمع اعضای کنگره بزرگداشت شهید مدنی