حیات سازمانها در عصر حاضر، در محیطهای متلاطم امروزی درگرو پارادایمهایی متفاوت از گذشته قرار گرفتهاست، که دارا بودن امتیازات رقابتی خاصی را طلب میکند، یکی از بزرگترین امتیازهای رقابتی، بیشک یادگیریسازمانی است. نقش انکارناپذیر یادگیریسازمانی، در سازمانها بر همگان اثبات شدهاست و از دیرباز از عوامل اصلی ثبات و موفقیت سازمانها بودهاست، یادگیریسازمانی از دیرباز مورد توجه اندیشمندان بزرگی بودهاست و ضرورت شناخت دقیق ماهیت یادگیریسازمانی، بهعنوان مولفهای حیاتی در اجتماع بشر و شاهرگ اصلی بقای سیستمهای گوناگون، بر کسی پوشیدهنیست. افراد با تلفیق روشهای سنتی و روشهای نوین یادگیری، در سازمانهای یادگیرنده به عنوان یک کل واحد، تلاش میکنند پویایی خود را در چشماندازی مشترک از دستندهند، چراکه در غیر این صورت بقای سازمان از جوانب مختلف مورد تهدید قرار خواهدگرفت. در دهههای گذشته درپی پیشرفتهای تکنولوژیک، فناوریاطلاعات توانستهاست به صورت چشمگیری در تحقق یادگیریسازمانی تاثیرگذار باشد. فناوریاطلاعات به عنوان جزء جدانشدنی از یادگیریسازمانی، همچنین ابزاری قدرتمند در مدیریت جهانی در دنیای کنونی تنیده شدهاست و دهکده جهانی نیز با مفهوم یادگیریسازمانی، توام گشتهاست. با توجه به تعاریفی که از فناوریاطلاعات و فناوریاطلاعات و ارتباطات موجوداست، به نظر میرسد برخی پژوهشگران تفاوت خاصی میان فناوریاطلاعات و فناوریاطلاعات و ارتباطات قائل نیستند و به مرز ظریف موجود بین فناوریاطلاعات با فناوریاطلاعات و ارتباطات توجه نکردهاند و از آنجا که این مطالعه بر پایه مطالعات پیشین است، با مسامحه ممکن است به دلیل رعایت امانت در نقل قول از منابع دیگر، این مفاهیم مترادف یکدیگر عنوان شدهباشد. از طرفی این نکته مهم باید درنظر گرفتهشود که شالوده اصلی این مطالعه به نوع خاصی از یادگیریسازمانی و فناوریهای اطلاعاتی و ارتباطی محدود نشدهاست و سعی شدهاست به چیزی گستردهتر و فراتر از معنای لغوی یادگیریسازمانی و فناوریاطلاعات توجهشود.
این کتاب برگرفته از پایاننامه کارشناسیارشد نویسنده است و نشاندهنده نگاهی متفاوت به یادگیریسازمانی و فناوریاطلاعات و بسط چهارچوبهای اصلی موضوع، است.