این یک واقعیت است که جهان انسانی و حیات اجتماعی همواره در حال تغییر و تحول است و زندگی ما در گرو این تغییرات است، چرا که رکود و سکون در نهایت به فساد و تباهی انسان و اجتماع منجر میگردد. احتمالاً از خود پرسیدهاید چرا برخی افراد با این تغییرات رشد میکنند و به تعالی میرسند، اما برخی دیگر خرد میشوند و خود را مانند قربانی، درمانده فرض میکنند. تفاوت این دو دسته افراد در یک ویژگی خاص، یعنی؛ «تابآوری» نهفته است.
واژه تابآوری از کلمه لاتین «resilio» به معنای برگشت به عقب مشتق شده است. در فرهنگ لغت وبستر، از تابآوری به عنوان «توانایی بازگشت به شکل یا حالت قبلی بعد از فشرده یا کشیده شدن» یاد میشود. هر چند این تعریف بسیار جزئی است، اما مفهوم تابآوری را به بهبود بعد از فشار فیزیکی پیوند می دهد. اصطلاح تابآوری برای اولین بار در سال ۱۹۷۳ به وسیله هولینگ به عنوان یک مفهوم اکولوژیکی مطرح شد، اما بعد مورد توجه سیستمهای بیولوژیکی، اقتصادی، سازمانی، اطلاعاتی و روان شناسی قرار گرفت. به طور کلی تابآوری، توانایی افراد برای بازیابی خویش در هنگام بروز مشکلات و سختیها، مدارا با سطح بالایی از تغییرات مداوم مخل، حفظ سلامتی در موقعیتهای استرس زا، برگشت به حالت اولیه، فائق آمدن بر سختیها، تغییر مسیر و وارد شدن به یک مسیر جدید تعریف میشود.
کتاب مزایای تابآوری اثر دکتر سیبرت، مدیر مرکز تابآوری است.