کتاب از میان ناآرامی ها به آرامش رسیدن نشر انتشارات البرز

مشاهده‌ی درهم شکستن زندگی و فروپاشی باورها بسیار دردناک است. اما آنچه دردناک‌تر است تحمل این واقعه است. گاهی انسان هر آنچه ساخته است را در برابر چشمانش از دست می‌دهد و هیچ قدرتی برای جلوگیری از این اتفاق ندارد. اما باید بدانیم زندگی برای از دست دادن شکل نمی‌گیرد. اگرچه فروپاشی‌ها اجتناب‌ناپذیر است اما این اتفاق به هرکسی این فرصت را می‌دهد تا در باورها و اعتقادات خود تجدیدنظر نماید و به تقویت پایه‌های زندگی خود بپردازد. اییانلا ونزنت در این کتاب از ناکامی‌ها و مشکلات اساسی زندگی شخصی خود پرده برداشته است و لحظات دشوار زندگی خود را با مخاطب به اشتراک می‌گذارد.

درباره‌ی کتاب از میان ناآرامی‌ها به آرامش رسیدن

اغلب افراد در تمام طول عمر خود  زمانی‌ را به شناخت خود اختصاص نمی‌دهند. این افراد درواقع نمی‌دانند چه کسی هستند و نمی‌دانند چه انتظاری از خود و دیگران داشته باشند. آن‌ها برای زندگی خود هدفی ندارند و در مسیری که جامعه برای آن‌ها نهاده است، سرگردان‌اند و با مشکلات و سختی‌های این مسیر ناخواسته دست و پنجه نرم می‌کنند. اگر شما نیز یکی از این افراد هستید کتاب «از میان ناآرامی‌ها به آرامش رسیدن» برای شما بسیار کاربردی و مفید است.

اییانلا ونزنت فردی با اراده و سخت‌کوش است که تکه‌های درهم شکسته‌ی زندگی خود را جمع کرده و باایمان قوی آن را از نو ساخته است. او در هنگام نگارش این کتاب بحران‌های زیادی را پشت سر گذاشته بود، متارکه و پایان زندگی مشترک، مرگ دختر ارشدش بر اثر سرطان روده، اتفاق‌هایی بود که وضعیت روحی او را به شدت به هم ریخته بود. اما او با قدرت ایمان درونی‌اش توانسته بود به این فروپاشی غلبه کند. به همین جهت تصمیم گرفت آن را در قالب کتاب در اختیار افرادی قرار دهد که با او درد مشترکی دارند. او کتاب « از میان ناآرامی‌ها به آرامش رسیدن» را در 20 فصل نوشته است. او در داستان زندگی خود را در این کتاب روایت کرده است و تفکرات و باورهای اشتباه دوران نوجوانی و جوانی خود را بازگو می‌کند. او معتقد است بیست سال از عمر خود را صرف کشف و حل گره‌های روحی خود کرده است. انتشارات البرز کتاب « از میان نا آرامی‌ها به آرامش رسیدن» با ترجمه‌ی رویا ملایری را در 326 صفحه در سال 1391 روانه بازار کرده است.

کشیش معروف و دوست داشتنی، اییانلا ونزنت

اییانلا ونزنت در 13 سپتامبر سال 1953 در ایالت نیویورک آمریکا متولد شد. مادر اییانلا به الکل اعتیاد شدیدی داشت. او در سال 1955 تنها زمانی که دو سال سن داشت، مادرش را بر اثر بیماری سرطان سینه از دست داد و توسط خانواده پدری بزرگ شد. زندگی با اقوام پدری دردسرهای زیادی برای او به همراه داشت. یکی از آنها در سن 9 سالگی به ونزنت تجاوز کرد. او در زندگی مشترک نیز مشکلات زیادی با همسر خود داشت. اولین فرزندش در سن 6 سالگی به دنیا آمد و در 21 سالگی سه فرزند داشت. همسرش او را از لحاظ فیزیکی آزار می‌داد و در سال 1980 او را رها کرد. ونزنت نیز مانند هر شخص دیگری، مدت‌ها سرگردان و بی‌هدف بود.اما او برخلاف افراد زیادی از تمام توان خود برای رهایی از این وضعیت استفاده می‌کرد. او برای مدتی  به عنوان کشیش مشغول به کار شد و در سال 1983 عنوان «اییانلا» به معنای مادر خوب را دریافت نمود. اییانلا تحصیلات خود را در رشته‌ی حقوق ادامه داد و از مرکز مطالعات روانشناسی معنوی دانشگاه سانتا مونیکا کارشناسی ارشد دریافت نمود.

آثار و افتخارات اییانلا ونزنت

اییانلا ونزنت از سال 1995 فعالیت‌های خود را در زمینه نشر کتاب، برنامه‌های تلویزیونی و تولید فیلم آغاز نمود او در برنامه‌های متعددی به عنوان مهمان حضور داشته است. اولین کتاب ونزنت در سال 1988 تحت عنوان «بهره‌برداری از قدرت درون: راهی برای خودتوانمندسازی زنان سیاهپوست» منتشر شد. این کتاب با استقبال فراوانی روبه‌رو شد. دومین اثر او نیز مورد اقبال عموم قرار گرفت و به یکی از پرفروش‌ترین کتاب‌های نیویورک تایمز تبدیل شد. از شناخته شده‌ترین آثار او در ایران می‌توان به دو کتاب «دیروز گریستم:درس‌هایی از زندگی و عشق ورزیدن» و «از میان ناآرامی‌ها به آرامش رسیدن» اشاره کرد.

 اییانلا به دلیل قدرت زیاد و تاثیرگذاری عمیق بر مردم جوایز بی‌شماری کسب کرده است.  ونزنت اکنون حقوقدان، سخنران انگیزشی، مربی، نویسنده و یک شخصیت برجسته‌ی تلویزیونی است. حضور در برنامه‌‌ی شناخته شده‌ی اپرا وینفری او را بیش از پیش محبوب ساخت.  او به سرتاسر جهان سفر کرده است تا آموزه‌ها و پیام‌های امیدبخش خود را به مردم سراسر دنیا انتقال ‌دهد و آنها را به خودباوری و خودتوانمندسازی تشویق نماد. ونزنت در سال 2000 یکی از اعضای لیست 100 نفر تاثیرگذار سیاه‌پوستان آمریکایی لقب گرفت. فعالیت‌های مختلف ونزنت به شکل سخنرانی، کتاب و برنامه‌های تلویزیونی، او را به یک کشیش چندرسانه‌ای با روابط قوی تبدیل کرد. او در سال 2012 عنوان 7 ام از بین 100 فرد تاثیرگذار زنده‌ی روحانی را کسب نمود. او اکنون عضو افتخاری انجمن خواهران آلفا کاپا آلفا است.

در بخشی از کتاب از میان ناآرامی‌ها به آرامش رسیدن می‌خوانیم

تقریبا بیست وشش سال داشتم، ازدواج کرده بودم و صاحب سه فرزند بودم که متوجه وجود ایرادی در ذهن و قلبم شدم. داخل یک تاکسی در نیویورک سیتی نشسته بودم. بیرون، تابستان داغ و داخل تاکسی سرد بود. فقط یک پیراهن پوشیده بودم. روی صندلی عقب نشسته بودم و دندان‌هایم به هم می‌خورد. بعد با خودم گفتم به عنوان مشتری که قرار است پول بدهد می‌توانم از راننده بخواهم کولر اتومبیل را خاموش کند. اما نتوانستم دهانم را باز کنم. نتوانستم از این مردی که قرار بود ده یا دوازده دلار به و بدهم تا من را به مقصدم برساند بخواهم دمای داخل این اتومبیل را تنظیم کند تا دیگر نلرزم. زمانی که به زبان آوردن آن فکر کردم» غده‌ای بزرگ راه گلویم را بست. فکر کردم حقی ندارم چنین چیزی از او بخواهم. چون شاید ناراحت می‌شد. در عوض,ء دست‌هایم را زیر بغلم گذاشتم و گوشه صندلی عقب کز کردم. در ذهنم. میان شخص بالغ منطقی امروزم و کودک مجروح مورد بدرفتاری قرار گرفته دیروزم جدال خشمگینانه‌ای در گرفت. کودک دیروزم زمان‌هایی را به یاد می‌آورد که چیزهایی را که احتیاج داشتم یا می‌خواستم طلب می‌کردم. کودک دیروزم اسامی توهین‌آمیزی را به یاد می‌آورد که با آن‌ها صدایم می‌کردند و حرف‌هایی که درباره خودم به من زده بودند. شخص بالغ امروزم به من یادآوری می‌کرد که قرار است به این راننده پول بدهم و حق داشتم راحت باشم. نه! نداشتم! چنین حقی نداشتم! پس از چند دقیقه کشمکش در ذهنم. حس کردم اشک در چشم‌هایم حلقه زد. قلبم تند می‌زد و راه گلویم بسته شده بود. به شيشه پشت راننده زدم و خواستم اتومبیل را متوقف کند. مطمئنم متوجه پریشان‌حالی من شده بود.

خوبید؟

نتوانستم حرف بزنم؛ سعی می‌کردم فریاد درون گلویم را خفه کنم. یک ده دلاری در آن ظرف کوچک انداختم و جایی که حتی به مقصدم نزدیک هم نبود پیاده شدم. راننده با دقت از پنجره به من نگاه کرد و بعد به ره افتاد. به دیواری تکیه دادم و آنجا ایستادم تا بتوانم حواسم را جمع کنم. بارها پیش‌آمده بود که به جای اینکه چیزی را که احتیاج داشتم یا می‌خواستم را بدون ترس از اینکه آیا آن شخص ناراحت می‌شود و ممکن است ناراحتم کند طلب کنم. فقط خودم را تحقیر و سرکوب کرده بودم. این الگویی بود که در کودکی فراگرفته بودم.