کتاب مبتلا مائده باوندپور نشر شقایق

درد بودند و درمان هم . اما دور از هم...مبتلاي عشق بودند و عذاب عشق سهم شان بود.حرف زياد داشتند ولي لب‌هايشان خاموش ميدان را به عشق بازي نگاه‌شان داده بود. نگاه‌هايشان گوياي حرف‌هاي زيادي بود. باز هم قطره اشکي بي اجازه از پلک‌هايش بيرون جست. نگاه او در پي آن قطره دويد.

-اينجا موندي که تنها بموني و گريه کني؟....