کتاب صوتی دیکتاتورهای چرخشی نشر یاسین قاسمی‌بجد

بخشی از کتاب

۱. دانش‌آموزان چینی زبان در سال ۱۹۵۶ مدارس راهنمایی خود را در سنگاپور تصرف کردند. مقامات استعماری در پاسخ، اتحادیه دانشجویان را منحل، رهبر آن را دستگیر و اعلام کردند که کمونیست‌ها به این سازمان نفوذ کرده‌اند. هزاران نوجوان به نشانه اعتراض به محوطه مدارس خود سرازیر شدند.

۲. رویکرد لی‌ کوآن یو، رهبر سنگاپور در برخورد با معترضان چینی در میدان تیان‌آن‌من، با دنگ شیائوپینگ بسیار متفاوت بود. او می‌خواست سیاست و اقتصاد کشور را به شدت تحت کنترل خود نگه دارد.

۳. در دهه ۱۹۵۰ خشونت مشخصه اصلی حکومت‌های استبدادی بود. رژیم‌های وحشی در سرتاسر جهان هزاران نفر از شهروندان خود را قتل عام کردند. در کشورهای کمونیستی تعداد اجساد کشته‌شدگان سرسام‌آور بود.

۴. دیکتاتورهای قرن بیستم برای اینکه در قدرت بمانند از سرکوب خشونت‌آمیز استفاده کردند، آنها به سوءاستفاده‌های وحشتناک خود افتخار می‌کردند و از اینکه شهروندان آنها از این اقدامات آگاهی داشته باشند، هیچ ابایی نداشتند. دنیای غرب بین سال‌های ۱۷۶۰ تا ۱۸۴۰ با تحمیل عمدی درد و رنج، باعث ایجاد انقلابی در فلسفه و شیوه‌های کیفری شد؛ چیزهایی که جای خود را به مجازات‌های انسانی‌تر و غیر محسوس‌تر دادند.

۵. حاکمان مستبد قرن گذشته نازک‌طبعی لیبرال‌های مدرن را رد کرده‌اند و بدون سرافکندگی، خشونت را در آغوش کشیده‌اند. آنها فن‌آوری‌های جدید در حوزه‌های تولید انبوه، حمل و نقل، اسلحه‌سازی و ارتباطات را با اهداف سنتی ایجاد درد و گسترش ترس، ترکیب کرده‌اند.

۶. دیکتاتورها همواره به خشونت و تصاویر رزمی تکیه کرده‌اند. حکومت نظامی فرانکو در آرژانتین افراد را غالباً به صورت بازداشت‌های عمومی دستگیر می‌کرد؛ ناپدید شدن افراد به این ترتیب، جایگزین مجازات مرگ آشکار شده بود.