فیلسوف نامدار تحلیل زبانی، لودویگ ویتگنشتاین، در یکی از معروفترین اظهارات خود میگوید: اکثر نزاعها به سبب عدم تعریف دقیق معنای واژگان برپا میشود (حضرتی، ۱۳۸۹).
در زبانهای اروپایی از مفهوم history با اشکال مختلف آن برای تاریخ استفاده میشود. ریشه این واژه histore از یونان و گویش ایونی (ایستوریاlotopia=)به زبانهای انگلیسی(history) فرانسوی (histoire) ایتالیایی(storia) و اسپانیایی(historia) رسیده است. به معنای نقل وقایع و حوادث گذشته و به عبارت دقیقتر یعنی جستجوی هر آنچه به دانستنش بیرزد. (بیرو، ص۱۶۰، ۱۳۷۵)
حضرتی(۱۳۸۹) آورده است: علم تاریخ "معرف به حوادث گذشته انسانی" است. در میان تعاریف علم تاریخ هر قدر از تعریف قدما به تعریف متاخران نزدیک میشویم بر نقش انسان و به تلع آن عقل انسانی تاکید بیشتری شده است. چنانکه در تعریف قدما تاکید بر مقوله زمان بود. السخاوی(ص۶۰، ۱۴۰۹ ه ق) تاریخ را به آنچه در عالم بود و هست مربوط میداند.
مایکل متیوس ((Matthews،۱۹۹۴, p۵۲ در کتاب خود، هفت دلیل زیر را در جهت لزوم استفاده از تاریخ علم در آموزش، بیان میکند.
۱- تاریخ علم موجب درک بهتر مفاهیم و روشهای علمی میگردد.
۲- تاریخ علم بستر ذهنی رشد تفکر فردی را به بستری که ایدههای علمی در آن تکوین یافتهاند متصل میگرداند.
۳- تاریخ علم ذاتا ارزشمند است.
۴- تاریخ علم برای فهم ماهیت علم ضروری است.
۵- تاریخ علم به مقابله با علم زدگی افراطی و تحجر که در متون و دورههای علمی شایع است، میپردازد.
۶-تاریخ علم با واکاوی زندگانی دانشمند و زمانه او، موضوعهای علمی را انسانی و ضمن کاهش ابعاد انتزاعی آن، خواننده را درگیر آن میکند.
۷- تاریخ علم با ایجاد ارتباط میان شاخههای علمی با یکدیگر و با گونههای دیگر دانش، ماهیتی تلفیقی و وابسته به هم، از دستاوردهای بشری به نمایش میگذارد (برگرفته از: غفاری، ۱۳۹۳).
-بخشی از کتاب-