کتاب بهره وری آب، مفاهیم و فناوری، مشارکت و برنامه ریزی نشر انتشارات دانشگاه تهران

مدیریت آب، محور شکل گیری و شکوفایی تمدن در ایران بوده است. از آنجایی که آب کارکردهای مهم اکولوژیکی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی دارد، وقوع بحران آب نیز پیامدهای گستردهای را به همراه خواهد داشت. در سال های اخیر، نگرانی هایی جدی در زمینة وضع آبی کشور مطرح شده است. از بین رفتن امنیت آبی، به از بین رفتن امنیت غذایی، امنیت اجتماعی و انسجام سیاسی منجر خواهد شد. با وجود تلاش هایی که برای مواجهه با کم آبی شده است، با ادامة روند فعلی مدیریت آب در کشور، وضع آب نه تنها بهبود نخواهد یافت، بلکه ابعاد بحران آب روز به روز گستردهتر خواهد شد. دلیل ادامة این روند مهلک، تغییر نکردن ساختار مدیریت آب و رویکردهای مدیریت منابع آب است. بدیهی است که با ادامة راهبردها و اقدام های پیشین، نمیتوان انتظار دستاوردهای بهتری داشت. افزون بر پیامدهای اجتماعی و محیط زیستی بحران کمآبی، محدودیت آب بهعنوان یکی از اصلی ترین چالش های اقتصادی دهه های آینده نیز مطرح است. رویکرد کشورهای مختلف در برخورد با بحران آب متفاوت بوده است. کشورهای پیشرو در مدیریت آب، همزمان با افزایش جمعیت و باال رفتن استانداردهای رفاهی با افزایش بهره وری آب و استفاده از ابزارهای مختلف حکمرانی آب، فشار بر منابع آبی را کنترل میکنند. در سایر کشورها، با افزایش جمعیت و ارتقای استانداردهای زندگی، تقاضا برای آب افزایش می یابد، اما به دلیل کوتاهی در ارتقای فناوری و بهره وری و استفاده از ابزارهای حکمرانی آب، فشار بر منابع آب به حد بحرانی میرسد. رشد سریع تقاضا برای آب و بلاتکلیفی در برنامه ریزی و مدیریت پیشرانه ای اثرگذار بر وضع آب مانند تغییرات جمعیتی، سیاست های دستیابی به امنیت غذایی، ایجاد اشتغال و توسعة اقتصادی کشور را به وضع نگرانکنندة فعلی رسانده است. در این بین، نقطة امیدی برای حفظ تمدن ایران وجود دارد و آن ارتقای بهرهوری آب در چارچوب کارآمدی حکمرانی آب است.