به دنبال مطالعات سینما، مطالعات انیمیشن در سه دهه گذشته همگام با رشد همه جانبه این هنر در جهان گسترش یافته و مباحث و دیدگاه های نظری بسیاری را وارد حوزه هنر-رسانه و صنعت انیمیشن کرده است. در ایران نیز، نزدیک به یک دهه است که محافل علمی و آکادمیک انیمیشن، از بحث های مقدماتی، تکنیکال و عملی عبور کرده، وارد بحثهای مختلف نظری در این حوزه شده است. باتوجه به کارکردهای سه گانه انیمیشن)هنر، صنعت، رسانه(که این کارکردها، انیمیشن را به دسته بندی ها و انواع مختلفی مانند: انیمیشن تلویزیونی، کوتاه تجربی، سینمایی، وب، نمایش های صحنه ای و نمایشگاهی و سایر دسته بندی ها تقسیم میکند، و با توجه به رویکردهای نظری مختلفی که در حوزههای مختلف علوم انسانی از جمله: جامعه شناسی، روانشناسی و نیز فلسفه هنر، به شکل مشترک و بینارشتهای وجود دارد، لزوم ورود به موضوعات تازه و جزء نگرانه در مطالعات انیمیشن، بیش از گذشته آشکار میگردد.