درباره مبانی، چارچوب ها و الگوهای سفارتی و مکاتباتی در ایران عصر صفوی
نوشتار حاضر با تکیه بر اهمیت همین رفت و آمدها و میزان توجه کشورهای متقابل به اعزام فرستاده و سفیر در پی آن بر آمده است تا با استفاده از دادههای منابع موجود از زاویهی نگرش موضوعی و آماری چشم اندازی از ترددهای سیاسی و مکاتبات انجام شده در این دوره را در دو بخش کلی ارایه نماید. آن چه که در کلیت موضوعی بخش اول به نظر میرسد، امور سفارتی را در یک وجه عمومی میتوان به دو گروه سفرای زمان جنگ و زمان صلح تقسیم نمود که هر کدام حامل ویژگیها و شخصیتهای جداگانهای بودند. از طرف دیگر بسته به نوع مناسبات با هر کشور نیز نوع و تعداد سفرا قابل بررسی و تحلیل جداگانهای میباشد. وظایف و جلوههای ظاهری شخص فرستاده نیز در زمرهی سایر نکات مورد توجه خواهد بود. از طرف دیگر آداب و شرایط اعزام سفیر و یا نوع پذیرایی از فرستادگان دیگر کشورها نیز در قسمت دیگری مورد بررسی قرار گرفته است. مشکلات و موانع و دشواریهای مرسوم و بعضاً غیر معمولی که فراروی فرستادگان قرار داشت محتوای فصل دیگری از این نوشتار است.
در این نوشتار به منظور پوشش دادن به حجم بیشتری از عرصههای دیپلماتیک هم به فرستادگان شاهان صفوی به سایر ممالک اشاره رفته است و هم سفرای اعزامی سایر دولتها مورد توجه قرار گرفتهاند. بعضاً متناسب با شرایط مطلب برخی فرستادگان داخلی نیز مورد توجه واقع شدهاند.