درباره رابطه بین توانمندسازی روانشناختی و عملکرد شغلی معلمان مقطع ابتدایی شهر بهشهر
سازمان آموزش و پرورش به منظور تحقق اهداف والای خود، یعنی تعلیم و تربیت انسانها، نیازمند برخورداری از معلمان تلاشگر، دلسوز و متعهد است. معلمان متعهد با داشتن التزام عملی و احساس مسئولیت، وظایف خود را به بهترین شکل انجام میدهند و موجب افزایش کارایی، اثربخشی و بهرهوری نظام آموزشی میشوند. معلمان به عنوان نیروهای انسانی از مهمترین عوامل سازمان آموزش و پرورش هستند. این عوامل، چرخهای سازمان را به تحرک وامی دارند تا سازمان به بقایش ادامه دهد؛ از زوالش جلوگیری شود؛ در جامعه سودمند باشد و شناسنامه عمر سازمانی گویای ابتکارات، خلاقیتها، توسعه و پیشرفت باشد. آموزش و پرورش برای اجرای دقیق برنامههای توسعهای و پیشرفت به معلمان و کارکنان متعهد و مسئولیت پذیر نیاز دارد تا علاوه بر ماندگار بودن در سازمان و جلوگیری از هزینههای مجدد، کار مفید بیشتری در برابر مشاغل و وظایف خود انجام دهند(حقیقت جو، ۱۳۹۴). سازمان آموزش و پرورش زمانی میتواند حرف تازهای برای گفتن داشته باشد که منابع انسانی آن نسبت به حرفه، سازمان و ارزشهای کاری، تعهد و وابستگی از خود نشان دهند و مشارکت شغلی بیشتری داشته باشند(برزگر،۱۳۹۲). در اغلب سازمانها از تواناییهای کارکنان استفاده بهینه نمیشود و مدیران قادر نیستند، ظرفیتهای بالقوه آنان را بکار بگیرند. به عبارت دیگر، با این که افراد توان بروز خلاقیت و ابتکار و انجام فعالیت بیشتری را دارند، اما در محیط سازمانی به دلایلی از این قابلیتها به طور مطلوب بهره برداری نمیشود. اندیشمندان مدیریت تحول و بهسازی سازمان، توانمندسازی منابع سازمان را به عنوان راهبردی اثرگذار بر عملکرد و بهسازی نیروی انسانی معرفی کردهاند و معتقدند، توانمندسازی منابع انسانی یکی از نگرشهای عصر جدید است که امروزه توسط سازمانها بکار گرفته میشود و در واقع پاسخ به نیاز حیاتی مدیریت معاصر است(جوز و مامپیلی، ۲۰۱۴).