موضوع اثر حاضر، پژوهشی پیرامون»مردمشناسی قرن چهارم هجری«و بررسی کتاب تاریخی»احسنالتقاسیم فیمعرفهالاقالیم«(کتاب جغرافیایی قرن یادشده) اثر ابوعبدالله محمدابناحمد مَقدسی است. این اثر، ضمن بازنمایی جلوههای نگاه مردمشناختی تاریخی مَقدسی به جامعه ایران در سده پیشگفته، ارزش پرداختن به اینگونه جستجوگریهای مردمشناسانه را بیشتر نمایان میکند. افزون بر آن، ویژگیهای اجتماعی - فرهنگی قرن چهارم را از نگاه نویسنده خود نمایش میدهد و نیز نمونهای از قالبهای تفکر درباره پدیدههای فرهنگی در آن دوره را بر ما آشکار میسازد. بنابراین خصوصیات روششناختی، روشی و میدانی او مورد توجه قرار گرفته است.
منظور از اصطلاح «مردمشناسی»، معنای خاص آن یعنی توجه به جنبههای فرهنگی زندگی اجتماعی انسان است.مهمترین منبع و ابزار مطالعه احوال گذشتگان، تاریخ (به مفهوم وسیع کلمه، مشتمل بر مجموعه اطلاعاتی درباره تجارب، علوم، تحولات و احوال گروهها و جوامع باقیمانده) است.