کتاب مقدمه ای بر پدیدارشناسی مرکز نشر دانشگاهی

پدیدارشناسی دو گونۀ اصلی دارد: توصیفی و تفسیری. برای مطالعۀ پدیدارشناختی توصیفی یا تفسیری تنها یک روش وجود ندارد. پژوهشگران در ایران برای هر دو نوع پژوهش گزینه هایی در اختیار دارند اما باید تفاوت های میان روش ها را بدانند. آنان باید منابع اصیل روشی را که انتخاب می کنند به کار گیرند. این کتاب شامل منابع دست اول برای روش های پدیدارشناسی تفسیری و توصیفی است. استادان دانشگاه در ایران با مراجعه به این کتاب نه تنها مطالعات خود را به درستی انجام خواهند داد بلکه رساله ها یا پایاننامه های دانشجویان خود را به شیوه ای شایسته راهنمایی خواهند کرد. پژوهشگران خارج از کلاس های دانشگاهی هم به این کتاب عالقه مند خواهند شد. اعضای هیئت علمی در ایران، در مقام داور مجلاتی که مقالاتی درزمینۀ مطالعات پدیدارشناختی منتشر می کنند، می توانند از این کتاب برای نقد روش های استفاده شده در مقالات ارسالی به مجلات بهره ببرند. قطعاً در دهۀ اخیر استفاده از روش های ترکیبی شتاب بیشتری گرفته است. پژوهشگران ایرانی ای که کار کمّی انجام می دهند و در صدد مطالعه با روش های ترکیبی اند به درسنامه هایی درزمینۀ روش های کیفی، مانند پدیدارشناسی، نیازمندند تا راهنمای بخش کیفی مطالعۀ آنان باشد؛ بخشی که در حوزة تخصصی شان نیست. در سراسر کتاب، نمونه هایی مشخص از مطالعات پدیدارشناختی را از برنامۀ تحقیقاتی خودم دربارة افسردگی پس از زایمان و PTSD به دلیل ترومای تولد آورده ام. کتاب همچنین شامل فصلی دربارة نگارش طرحنامه ای پدیدارشناختی برای دانشجویان تحصیلات تکمیلی و استادان در ایران است. در این بخش، طرحنامه ای از یکی از مطالعات پدیدارشناسی من برای نمونه ارائه شده است. بیشتر پژوهشگران با نگارش طرح نامۀ کمّی کامل آشنا هستند اما دربارة طرح نامۀ کیفی لزوماً اینگونه نیست. برای مثال، پژوهشگر ممکن است در مطالعه ای پدیدارشناختی از بعضی موضوعات ظریف اخلاقی آگاه نباشد. رضایت مشارکت کنندگان در فرایند، علاوه بر کسب موافقت معمول، ضروری است.