هر گامی که در جهت کاهش آلودگی آب برداشته شود قابل ستایش است. آموزش و آگاه نمودن انسانها در حفظ و نگهداری این عنصر حیاتبخش اهمیت بسزایی دارد. متاسفانه پیشرفتهای صنعتی همانقدر که در آسایش و رفاه زندگی انسانها نقش داشته است، در آلودگی آب که عنصر اساسی و اصلی محیط طبیعی و همه موجودات زنده و گیاهان است، تاثیر منفی داشته است. لذا انسانها با تصویب قوانینی در جهت حفاظت از محیط زیست در پی چارهجویی برای نجات این کره خاکی و عناصر حیاتبخش هستند. تصفیه آب موضوع جدیدی نیست حتی در سالهای قبل از میلاد هم توصیههایی در مورد جوشاندن آب مصرفی مطرح بود. به هر حال با توجه به منابع آب طبیعی و کیفیت آنها و استانداردهای قابل پذیرش جهت نوشیدن آب این موضوع کاملاً مشهود است که هیچ آبی قبل از تصفیه و سالمسازی قابل شرب نیست. رشد آگاهیهای عمومی از قابلیت آلودگی آبهای زیرزمینی و سطحی و نیز افزایش تمایل به انجام فعالیتهای تفریحی در محیطهای باز، در مناطقی که تحت پوشش آب شرب سالم و بهداشتی قرار ندارند منجربه افزایش بهرهگیری از سیستمهای ضدعفونیکننده آب گردیده است. بهطور کلی چشمهها و چاهها، دریاچهها، رودخانهها و دیگر منابع آب سطحی، بهعنوان منابع منحصربهفرد آب برای گروههایی از مردم بهویژه روستاییان، چادرنشینان، مسافران و گردشگران مورد استفاده قرار میگیرند. بر خلاف سیستمهای آب شهری، این منابع ممکن است تحت پوشش آزمایشات روتین و روزمره برای تشخیص آلودگیهای میکروبی قرار نگیرند و یا حتی روشهای مناسب گندزدائی آب در خصوص این منابع به اجرا درنیاید. چاهها و چشمههای شخصی در صورتیکه در محل و یا شرایط نامناسب ایجاد شده باشند و یا مورد نفوذ آبهای سطحی آلوده قرار گیرند میتوانند به راحتی آلوده گردند. در حقیقت سفرههای آب زیرزمینی (در اثر عبور از لایههای زیرین خاک از جمله خلل و فرج سنگها یا ماسهها) حتی به تنهایی میتوانند منشاء آلودگی باشن