کتاب جای نام های میانرودان و ایران داگلاس فرین نشر انتشارات دانشگاه تهران

در مطالعات باستان شناسی و تاریخی، رخدادهای تاریخی ـ فرهنگی در یک مختصات زمانی ـ مکانی رخ می دهند؛ بنابراین بسیار مهم است که این دو به درستی درک شوند. امروزه باستان شناسان با استفاده از ره یافت های علمـی ـ نظری و یا شیوه های دقیق علمی ـ عملی می توانند به ترسیم مختصات زمـانی رخـدادهای فرهنگـی یـا همـان تاریخ گذاری و گاه نگاری بپردازند، اما همانطور که گفته شد، شناخت دقیق ایـن رخـدادها نیازمنـد درک صحیح مکانی/ جغرافیای نیز هست. خوشبختانه روش های گوناگونی برای شناخت جغرافیا و زیست بـوم هـای تـاریخی در دسترس پژوهشگران قرار دارد که با استفاده از آنها می توان درک کاملی از روابط میان جوامع با یکـدیگر از یـک سو و با زیست بوم پیرامون خود از سوی دیگر دست یابند. یکی از این روش ها استفاده از متونی است که به اشکال مختلف به جای نام ها میپردازد. بی شک شکل گیری و توسعه استفاده از خطوط آوایی با آغاز هـزاره سـوم پ.م. در میانرودان که ما آن ها را با نام خطوط میخی می شناسیم، سرآغازی بـرای اسـتفاده از ایـن روش کارآمـد محسـوب می شود.