اکوتوریسم به عنوان یکی از بخشهای صنعت گردشگری به یک صنعت در آمد زا در جهان تبدیل شده است. این امر به ویژه در مناطق مرزی و حاشیهای شمالغرب کشور که دارای جاذبههای طبیعی هستند بیش از پیش اهمیت یافته است. از سوی دیگر مدیریت صحیح و شناسایی فرصتهای نهفته در مناطق، منافع اقتصادی قابل توجهی نصیب مردمان مناطق مرزی میسازد. از آنجاییکه منطقه مرزی مریوان در هر فضای جغرافیایی به جهت وجود چشماندازهای طبیعی، محیط سالم و دارای آرامش یکی از سکونتگاههای جذاب برای اکوتوریسم میباشد، با این وجود سهم اکوتوریسم در این منطقه بسیار ناچیز است از این منظر به لحاظ عملیاتی شکلگیری و کار کرد سکونتگاههای کوهستانی (مانند هتلهای کوهستانی و اکولوژها)، الگوهای رفتاری اکوتوریستها با توجه به محیط، توجه به الگوهای نظام گردشگری و در نهایت ارائه الگوی مناسب اکوتوریسم میتواند راهنمای مناسبی برای مدیران این بخش از صنعت توریسم در راستای استفاده بهینه منایع، در آمد زایی در منطقه و در نهایت رسیدن به توسعه پایدار، در منطقه مد نظر باشد از سوی دیگر در زمینه تحقیقاتی و مدیریت برنامه ریزی، نبود وجود چارچوب و الگوی مناسب و همگن در سطح ملی منجر به پراکنده کاریهای تحقیقاتی و سردرگمی برنامهریزان در رابطه با فرصتهای شکل گرفته ناشی از اکوتوریسم شده است که نتیجه آن توسعه نابسامان اکوتوریسم و بهرهگیری غیر اصولی از فرصتهای ناشی از پتانسیلهای اکوتوریستی در مناطق اینچنینی میباشد که در بلند مدت منجر به اثرات نامطلوب از جنبههای گوناگون میگردد. لذا به لحاظ علمی نیز سعی در افزودن به بدنه علمی عرصه اکوتوریسم از طریق ارائه مدلی فراگیر در زمینه مذکور است.