کتاب رابطه بین برتری نیمکره های مغز و سبک های تفکر با سندرم پیش از قاعدگی (PMS) نشر کلید پژوه

سندرم پیش از قاعدگی یکی از شایع ترین بیماری‌های زنانه دنیا است. در ایران البته آمار درست و دقیقی از بیماری در دست نیست، اما منابع آمریکایی می‌گویند ۴۰ تا ۶۰ درصد زنان این کشور (و کم و بیش، همین درصد از خانم‌ها در کشورهای دیگر) بین سنین ۱۲ تا ۵۰ سالگی با این بیماری دست به گریبانند. سندرم پیش از قاعدگی اگرچه با افزایش سن تشدید می‌شود، اما برای دختر جوان و نوجوان نیز می‌تواند کاملاً دردسرساز باشد. علتش هنوز نامشخص است اما اغلب پزشکان، به هم خوردن تعادل هورمونی استروژن و پروژسترون را محتمل ترین دلیل این بیماری می‌دانند. هورمون استروژن که در تمام طول ماه تولید می‌شود، درست پیش از تخمک‌گذاری افزایش می‌یابد. در این مرحله، تخمدانها شروع به ساخت و ترشح پروژسترون می‌کنند. سندرم پیش از قاعدگی هم دقیقاً در طول دو هفته بعد از تخمک‌گذاری تا پایان دوره قاعدگی اتفاق می‌افتد و خانم‌هایی که تخمک‌گذاری ندارند، اصلاً به این بیماری دچار نمی‌شوند، مگر این که تحت درمان با هورمون‌های استروژن و پروژسترون مصنوعی باشند که در این صورت، بعید نیست آنها هم از این بیماری رنج ببرند. می شود گفت سندرم پیش از قاعدگی یک بیماری هزار چهره است، چرا که پزشکان بیش از ۱۵۰ علامت را به این بیماری منسوب کرده‌اند. علایمش البته در زنان مختلف، متفاوت است و همین مسأله، تشخیص را دشوار می‌کند. بدتر این که، الگوی این بیماری بر حسب ماههای مختلف سال و سن بیمار نیز ممکن است دست خوش تغییر شود. شایع ترین علایم این بیماری همانطور که در ابتدای بحث هم اشاره شد، عبارتند از: دلشوره، ناپایداری خلقی، تحریک پذیری، تنش عصبی، سردرد، میل شدید به شیرینیجات، افزایش اشتها، تپش قلب، ضعف، سرگیجه و غش، افزایش وزن، ورم دست و پا، تورم و حساسیت پستان‌ها، احساس ورم و نفخ شکم، افسردگی، ضعف حافظه و بی خوابی.