۱. قانون آسایش
یُرِیدُ اللَّهُ بِکُمُ الْیُسْرَ وَ لَایُرِیدُ بِکُمُ الْعُسْرَ.
(البقره، ۱۸۵)
«خداوند، راحتی شما را میخواهد، نه زحمت شما را!»
قوانین، مقررات، تکالیف و نواهی الهی، در نگاه کلی، محدودیتهایی را به انسان تحمیل میکند و مانع آزادی عمل او میشود. البته این قانونی است کلی و عمومی و بهنظر میرسد قوانین موجود در زندگی انسان مانع پیشرفت او است و آزادی عمل افراد را محدود میکند. این تصور در برخی افراد تبدیل به عوامل محدودکننده میشود و آنها را در موقعیتهای خود ثابت نگه میدارد. این نوع تفکر محدودکننده، بیشتر برای کسانی ایجاد میشود که فقط به سطح مسایل توجه میکنند و با منفینگری، موارد را تحلیل میکنند. در مقابل این افراد، کسانی هستند که قوانین را نعمتی بهشمار میآورند و وجودشان را موجب شکوفایی و موفقیت خود میدانند؛ زیرا به این حقیقت توجه دارند که با در نظر داشتن و استفاده از این مسایل است که زمینه برای موفقیت برخی و شکست برخی دیگر فراهم میشود، و باید این قوانین باشد تا ظرفیت و توانایی انسان مشخص شود. این حقایق، شاید در قوانین انسانی وجود داشته باشد؛ اما با کمی دقت میتوان درک کرد که اوامر و قوانین الهی شامل همهی انسانهاست و برای رفاه و راحتی آنها ایجاد شده است.
-قسمتی از متن کتاب-