یکی از مهمترین صنایعی که در صنعت دفاعی هر کشور نقش بسیار عمده و تعیینکننده در افزایش قدرت نظامی یک کشور دارد، صنعت موشکی آن کشور است. این تکنولوژی، جزو تکنولوژیهای استراتژیک هر کشور محسوب میشود. در این میان، موشک پدافندی دارای اهمیتی دو چندان است. زیرا در استراتژی جنگهای نظامی، کسی که بتواند ضربات اولیه را کوبندهتر وارد کرده و از منابع حیاتی خود در مقابل حملات دشمن محافظت کند، به میزان بسیار زیادی تعیینکننده سرنوشت جنگ خواهد بود.
موشکهای پدافندی وظیفه رهگیری و انهدام انواع هواپیماها و موشکهای تهاجمی دشمن را برعهده دارند. با توجه به روند رشد و توسعه سریع صنایع هوایی و موشکی و افزایش سرعت و قدرت مانور و رادار گریزشدن آنها، شناسایی و ردگیری و انهدام آنها را بسیار مشکل کردهاست. الزاماتی برای طراحی موشکهای پدافندی مطرح است که از آن جمله، افزایش برد و قدرت مانور بالا برای درگیری با اهداف متعدد و کمشدن سرعت عملیاتی شدن سامانههای پدافندی و غیره است. این عوامل لزوم برتر بودن تکنولوژی موشکهای پدافندی را آشکار میکند.
در طراحی سازه موشک پدافندی، هرچه سازه سبکتر باشد، سرعت، برد و قدرت مانور موشک افزایش مییابد. بنابراین برای رسیدن به سبکترین سازه که استحکام لازم را در مانورهایی با شتاب بالای موشک داشته باشد، نیازمند طراحی دقیق علمی است که عوامل متعددی باید مورد مطالعه قرار گیرد.