معرفی، خرید و دانلود مجله ماهنامه سه نقطه شماره 31

شماره‌ی سی‌ویکم ماهنامه‌ی سه‌نقطه (مکتوب طنز [+ جد] فارسی) منتشر شد. این شماره که آخرین سه‌نقطه‌ی سال ۱۴۰۰ و نخستین سه‌نقطه‌ی سال ۱۴۰۱ است، به «مردان مظلوم، مردان محکوم، مردان مغموم و مردان چت‌روم سرزمینمان» تقدیم شده است و نویسندگان در آن حول محور موضوع پرمناقشه‌ی حقوق مردان، در پرونده‌ی ویژه‌ی «مردها برشته‌اند» به ارائه‌ی مطالبی خواندنی پرداخته‌اند. سه‌نقطه‌ی ۳۱ را مطابق معمول علی آینه‌ور کلید می‌زند، با مطلبی تحت عنوان «انتظاری نیست جز» که در آن به دوگانه‌ی جنجالی حقوق زنان و مردان می‌پردازد. پس از او سیدمحمد صاحبی پرچم سه‌نقطه را دست می‌گیرد و در نخستین مطلب پرونده با نام «مردان میخی، زنان بی‌نازنین چهارده» واژه‌ی مرد را ریشه‌یابی می‌کند و از خلال آن نقبی به مقوله‌ی حقوق مردان می‌زند. مریم نظام‌دوست در متن بلند «مردها، این آدم‌های معمولی» مروری دارد بر تایم‌لاین زندگی یک مرد واقعی، از گهواره تا گور. «جسیکا و لشکر زنانه علیه دختر درون من» عنوان مطلب مهدی شریفی است که در آن ماجرای یک حسرت عمیق دخترانه را از نگاه کودکی خود روایت کرده است. سیدمحسن امامیان در یادداشت «برون‌زدگی‌های مفرطِ مردی از جنس بلور» به سراغ مقوله‌ی مظلومیت مردان در جامعه و خانواده رفته است. علی علیزاده در «خوشه‌های پشم» تعدادی از رایج‌ترین کلیشه‌های مردانه را برمی‌شمرد. «انباشت معصومیت یا خستگی از صدرنشینی» عنوان مطلبی است که مریم حسن‌نژاد در آن به مظلومیت مردان در طول تاریخ و عرض ادبیات می‌پردازد. فاطمه خسروانی در مطلب «بی‌غول، بی‌اژدها، بی‌پدر» مصادیقی چند از ظلم و آزار اجتماع و خانواده نسبت به مردان را شرح می‌دهد. آیا مفهوم شکست عشقی تابع جنسیت است؟ پاسخ این سؤال و سؤالاتی دیگر از این قبیل را می‌توانید در یادداشت افشار مقدم با عنوان «چه کسی باید در گل بپلکد؟» بخوانید. مهدی حاج‌علی‌محمدی در مطلب «اره‌ای در دست غول» غم‌نامه‌ای از هزینه‌های یک مرد در زندگی، علی‌الخصوص مرحله‌ی گذار از زندگی مجردی به زیست متأهلی ارائه می‌دهد. پرونده‌ی ویژه‌ی این شماره‌ی سه‌نقطه با مطلب «مرد آن است که ببوید، نه آن که ستار بگوید» به پایان می‌رسد که رضا سعیدی ورنوسفادرانی آن را نوشته است و در آن درنگی می‌کند بر تصویر مرد مطلوب از دیدگاه جامعه، و همچنین شایعاتی که دراین‌باره شکل گرفته‌اند و آدم را به غلط می‌اندازند. «بگذارید مردها هم موزشان را بردارند» عنوان نخستین بخش فصل نیمخط این شماره است که در آن نفیسه رحمانی مروری دارد بر مردان تاریخ‌ساز، خاصه در جغرافیای ایران. رحمانی در بخش دوم نیمخط و در یادداشتی با نام «دستم به دامن مردانه‌ات» به منشاء برخی چیزهای مردانه و مردانه بودن برخی چیزها می‌پردازد. «یک پرس محرومیت با گوجه‌ی اضافه برای این آقا» عنوان بخش سوم نیمخط است که نویسنده در آن مصادیق محرومیت‌های مردان را بیان می‌کند. نفیسه رحمانی در آخرین بخش نیمخط ۳۱ در یادداشت «هشتگانه‌ای برای مردان کره‌ی ارض» هشت مورد از کهن‌الگوهای تیپ‌های شخصیتی مردانه را به بوته‌ی نقد و مزاح می‌برد. «سال سال، هزار سال» ضمیمه‌ی اسفندانه/ بهارانه‌ی سه‌نقطه‌ی ۳۱ است که محسن فراهانی چراغ آن را روشن می‌کند و در مطلب «بجز از امشب و فرداشب و شب‌های دگر» از تصمیم‌هایش در سال گذشته و عواقب این تصمیمات می‌گوید. شیرین حسن‌نژاد دومین چراغ این فصل را با یادداشت «همینه حال و احوال» روشن می‌کند که در آن سکانس‌هایی را از آنچه گذشتِ سال ۱۴۰۰ می‌خوانیم. و در پایان ابراهیم افشار در مطلب «چگونه بشویمت آهوجان» سوگنامه‌ای از تجربه‌ی از دست دادن مادرش در سالی که گذشت را برایمان روایت می‌کند. ماهنامه‌ی سه‌نقطه با همکاری هنرمندان فاطمه فهیمی، محمد صمدی، فاطمه چاوشی، حامد رضوی، سیدمحمد صاحبی، فاطمه خسروانی، محمد رفیعی، راحله حاجیان‌دوست و سایر دوستان و آشنایان، و به مدیرمسئولی امید مهدی‌نژاد تولید و منتشر می‌گردد.