چشم ظریفترین و حساسترین عضو بدن است و در طول تاریخ همیشه عوامل آسیب رسان و مخرب چشم وجود داشته و موجب از بین رفتن بینایی افراد میشده است. در مقابل عالمانی بودهاند که با تلاش و کوشش سعی میکردهاند برای بازیابی بینایی راهی پیدا کنند و به درمان این آسیب بپردازند. در دوره اسلامی، پزشکان مشهوری در ایران پیدا شدند و آوازه آنان از مرزها گذشت و جهانی گردید.
خود نابینایان در بر دوش کشیدن مسئولیت درمان و پیشرفت تحقیقات مربوط به درمان نابینایی، مشارکت داشتهاند؛ حتی بعضی از آنان به مقام پزشکی دست یافتند؛ گاه به پژوهش و نویسندگی در این باره روی آوردند.
دفتر فرهنگ معلولین درصدد است با معرفی اجمالی و با عرضه چشم اندازی از دانش چشم پزشکی یا کحاله در تاریخ ایران، زمینههای توسعه تحقیقات و بررسیهای همه جانبه را فراهم آورد. به ویژه معرفی معلولین فرهیخته و نابینایان نخبه و اطلاعرسانی تحقیقات آنان در این موضوع نشانگر توانمندیهای آنان است.
شناخت میراث کهن ایرانیان و مسلمانان در زمینه چشم پزشکی سودمندیهای بسیار دارد و میتواند پیشرفتهای بیشتر را به ارمغان آورد. اهتمام به آسیب شناسی نابینایی و درمان این بیماری نشانگر این واقعیت هم هست که مقصد و مقصود اسلام و نیز فرهنگ ایرانی زدودن این معضل از جامعه انسانی است. بر خلاف بعضی از اروپائیان که به نابودی و هلاکت معلولان به ویژه نابینایان میاندیشیدند، ایرانیان به درمان و تداوم حیات این قشر میاندیشند. زیرا معتقد بودند، اینان مثل دیگر انسانها حق حیات و زندگی دارند و مثل دیگر اقشار جامعه لازم است موانع حیات آنان شناسایی و زدوده شود.
دفتر فرهنگ معلولین بر اساس اندیشه حیات داری و حق حیات و حق زیست معلولان از ماههای نخست تأسیس، به جمعآوری اسناد و مدارک و منابع درباره تاریخ تحولات درمان در حوزههای چشم، گوش، عضلات، نخاع و دیگر اعضاء و جوارح بدن پرداخت.