کتاب گفتگوی ناتمام نشر انتشارات جهاد دانشگاهی قزوین

تاریخ دخالت مهندسان در حفاظت بناهای تاریخی را می‌توان تا شروع دوره حفاظت مدرن در ایران، در عصر پهلوی اول، به عقب برد یا حتی مداخلات در بنای تکیه دولت تهران در عصر مظفرالدین‌شاه را محصول این متخصصان دانست. اما دقیق‌تر آن است که شروع این همکاری را از زمان شروع فعالیت‌های موسسه ازمئو در ایران بدانیم. متخصصانی چون گالدیری، در مرمت بناهایی مانند عالی‌قاپو و مسجد جامع اصفهان، از گروهی از مهندسان از جمله متخصصان زمین‌شناسی و مهندسین سازه بر پایه دانش زمان خود استفاده کرده‌اند که نتایج مداخلات آنها امروزه نیز قابل مشاهده است. پس از گالدیری، مطالعات سن پائولزی با همکاری دانشگاه ملی را می‌توان نمونه‌ای از همکاری مهندسان عمران و معماران در شناخت بناهای تاریخی ایران خصوصاً بناهایی چون گنبد سلطانیه دانست. این روند تا انقلاب اسلامی ادامه یافت و پس از انقلاب، فعالیت‌های حفاظت با محوریت متخصصان معماری و مرمت دنبال شد؛ هرچند حضور مهندسین عمران چون مهندس سعیدی در دفتر فنی حفاظت از آثار باستانی و بعدها میراث فرهنگی نقشی در پیش‌برد حفاظت در ایران داشته است.