فضای شهری مصنوعی است سازمان یافته، آراسته و واجد نظم به صورت بستری برای فعالیتها و رفتارهای انسانی. انسان جزئی از فضاست و با ارزش و هنجارهای خود به این فضا معنی میبخشد. الگوهای روابط اجتماعی ثابت نبوده و یک فضا با جایگزین شدن رابطه اجتماعی خاص، چهره متفاوتی به خود میگیرد. (پاکزاد، ۱۳۹۱).
فضای شهری چیزی نیست جز فضای زندگی روزمره شهروندان که هر روز به صورت آگاهانه یا ناآگاهانه در طول راه، از منزل تا محل کار ادراک میشود (پاکزاد، ۱۳۷۶) فضای عمومی را بستر مشترکی که مردم فعالیتهای کارکردی و مراسمی را که پیوند دهنده اعضای جامعه است، در آن انجام میدهند، میدانند چه این فعالیتها روزمره و معمولی و چه جشنوارهای و دورهای باشند به عبارت دیگر فضای عمومی صحنهای است که به روی آن نمایش زندگی اجتماعی، در معرض دید عموم، قرار میگیرد.
-قسمتی از متن کتاب-