مرحوم آیت اللّه کوهستانی با آنکه میتوانست وسائل زندگی بهتر برای خود فراهم سازد در کمال سادگی بدون آلایش بسر ببرد ولی در هیچ یک از جهات زندگی او آثار تجمّل دیده نمیشد تمام فرشهای منزل و اطاق مهمانی و غیره را، حصیرهای بافت مازندران تشکیل میداد. کسانی که محل مطالعه و اطاق استراحت او را دیدهاند بخود حق میدهند بگویند: این شیوه ستوده مخصوص اولیاء خداست، چندین بار مردان خیراندیش حاضر شدند که برای اطاقهای وی قالی یا فرشهای بهتر تهیه نمایند ایشان قبول نفرمودند معظم له نه تنها در ایام اشتغال بلکه در تمام مدّت عمر خود برای هزینه شخصی خود از سهم امام علیهالسلام و سایر وجوهات استفاده نکرده و گاهی میشد در شدّت احتیاج و نیاز بود با این حال از تصرّف آن خود داری مینمود و به اندک منافع املاک موروثی خود که در همان قریه «کوسان» قرار داشت اکتفا میکرد.
سلام
به نظر بنده که فقط چند صفحه ازش رو خوندم، کتاب جالبی برای کسی که دنبال شرح حال و زندگینامه بزرگان هست، نیست.
خیلی مختصر درباره بزرگان نوشته و در حد اینکه فقط بخوای بدونی بزرگان کیا بودن بد نیست.