کتاب یادداشت هایی درباره ی سیاره ای ناآرام نشر کتاب سده

اولین بار که بیمار شدم، در بیست و چهار سالگی ــ وقتی درهم شکستم ــ دنیا شدت گرفت. آن هم به‌شکلی دردناک. سایه‌ها ناگهان سنگین شد، ابرها خاکستری‌تر، موسیقی بلندتر. نسبت به هر چه در موردش حسی نداشتم هشیارتر شدم. چیزهایی را درمی‌یافتم که باعث شد نسبت به دنیای مدرن احساس بدتری پیدا کنم. چیزهایی که احتمالاً باعث می‌شود به احساس بدتری دچار شویم. فشار خسته‌کننده‌ی تبلیغات، سراسیمگی دیوانه‌وار ازدحام و ترافیک، ماهیت خفه‌کننده‌ی توقعات اجتماعی را حس کردم. بیماری خیلی چیزها دارد که به سلامتی بیاموزد. وقتی خوبم، این چیزها را فراموش می‌کنم. شگرد حفظ آن آگاهی است. تبدیل بهبود به پیشگیری. زندگی مانند زمان بیماری‌ام، بی‌آنکه بیمار باشم...