درباره کودکان و نوجوانان در کانون فعالیت های کاهش خطرات بلایای طبیعی
مدیریت بلایا با نگرش پیشگیریمحور نیازمند تغییر در نگرشهای فرهنگی است. نگرشهای فرهنگی ما معمولاً نقش فعال انسان را در پیشگیری ازحوادث ـ و تلاش برای ایمنی نادیده میگیرد. حوادث ـ و به ویژه حوادث طبیعی که منجر به حوادث آسیبزا در جامعهی انسانی میشوند ـ به عنوان «سهم و قسمتِ ما» از زندگی تعبیر میشود و یا «جزای گناهی» که کردهایم و به این ترتیب تلاش برای پیشگیری، کاهش آسیبپذیری حوادث و آمادگی در برابر آنها کم میشود. نگرش پیشگیریمحور یک نگرش فعال است. در این نگرش تابوها و چارچوبهای صلبی که توان تصمیمگیری و آمادگی را از ما میگیرد شکسته میشود. با چنین دیدگاهی نسبت به مدیریت بلایاست که «کودک محوری» جایگاه مهمی مییابد. کار با کودکان به پایداری و پذیرش این نگرش منجر میشود زیرا بزرگسالان تابوهایی دارند که آنها را با حوادث سازگار میکند. در حالی که کودکان برای تغییر و توسعهی فرهنگ آمادهتر هستند و میتوانند در گسترش فرهنگی بکوشند که به پیشگیری و کاهش حوادث گرایش دارد.