کتاب «من محکوم استادی توام» نوشته رویا بیژنی است.
این کتاب مجموعه نامههای این نویسنده برای مرتضی ممیز، پدر گرافیک معاصر ایران، است.
در بخشی از این کتاب میخوانیم:
«من هر که باشم، تو هنوز مرتضی ممیزی.
همان استادی که سبیلهای بلند و از بناگوش رفتهاش، شکوه و هیبتی دارد که دانشجویانش نام ِاصلیشان را کنار او فراموش میکنند.
از دیروز تا بهحال عصبانیام.
دیروز کارهایم را دیدی و گفتی این مزخرفاتت را از روی دیوار بکن بینداز دور تا حالم ازین بدتر نشده و من خیلی عصبانیام.
تقصیر من نیست. تقصیر تو هم نیست.
من جوانم و آرزومند.
تو پیری و بیحوصله.
چهارشنبهی پاییزی تهران».