با توجه به روند پیر شدن جمعیت ایران و کاهش شدید نرخ موالید، یکی از مشکلات اساسی کشور در دهههای آتی بحث جمعیت و نیروی کار است. رویکردهای بسیاری برای جلوگیری از روند فعلی و تغییر آن در پیش گرفته شده، اما اغلب روشها نتوانستهاند کارساز باشند. این مسأله مختص کشور ایران نیست و بسیاری از کشورهای پیشرفته و بعضی کشورهای در حال توسعه کمابیش با آن روبرو هستند. یکی از راه حلهای مطرح و تجربهشده در این زمینه، استفاده از ظرفیتهای خارجی و پذیرش نیروی کار از سایر کشورها است. البته ملاحظات فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی و امنیتی مرتبط، بر پیچیدگی مسأله میافزاید و نیاز به چهارچوب صحیح سیاستگذاری را بیش از پیش نمایان میکند.
در این نوشتار سعی کردهایم مسألهی مهاجرت بینالمللی نیروی کار را بررسی کرده و هزینهها و منافع مترتب بر آن را تشریح کنیم. سپس با توجه به تجربهی کشورهای مختلف و همچنین توصیهی سازمانهای بینالمللی، چهارچوبی برای سیاستگذاری در امر مهاجرت ارائه کردهایم.