معرفی، خرید و دانلود کتاب سرشاخ

ماجرا در یک شهر بزرگ اتفاق می‌افتد. جایی مثل مادرید. پرولوگ (درآمد) از بخش پرستاری آرِنا آغاز می‌شود. در انتهای صحنه دری است که به راهرو باز می‌شود و راهرو به یک پرچین با حفاظ‌های چوبی می‌رسد. پرچین راهرو را دوره کرده و یک ردیف صندلی آنجا چیده شده است. در سمت راست در دیگری‌ست که پرستار از آن وارد می‌شود. برای اپیلوگ (مؤخره) به صحنه نیاز نیست. می‌توان مهمانخانه‌ای را شماتیک و کلی بازسازی کرد. نرمه نوری روی وسائل ضروری و اشیا کفایت است و یک نئون قرمز که وجود مهمانخانه را یادآوری می‌کند. منهای ابتدا و انتها، باقی نمایش در یک اتاق آپارتمانی واقع در یک هتل سرانجام می‌پذیرد. روز برگزاری مسابقه گاو بازیِ مارکوس و ژوزه آلبا. راهرو منتهی به آپارتمان طبقه اول را نشان می‌دهد. دستِ راست تماشاگر در آسانسور هست که با بازی‌های نوری و افکت‌های صوتی می‌توان عبور و حضور اتاقک آسانسور را محسوس کرد. در آسانسور، شیشه‌ی مات دارد که مشاهده رفت و آمد افراد را ممکن می‌کند. سمت چپ در ورودی آپارتمان قرار دارد. آنچه تماشاگر مشاهده می‌کند بعد از در، اتاق نشیمن جاداری‌ست که بیشتر اتفاق‌ها آنجا به وقوع می‌پیوندند. در انتهای اتاق نشیمن دو در است که یکی به اتاق خواب و دیگری به دستشویی باز می‌شوند. در اتاق نشیمن یک آینه‌ی قدی و یک مبل راحتی وجود دارد. در کنار در ورودی آینه‌ی دیگری روی دیوار کوبیده شده که در صحنه تعویض لباس ژوزه آلبا به کارمان می‌آید. امروز یک روز ابریست. پاییز نزدیک است. [بخش پرستاری آرِنا. از پنجره‌ها نور تیره می‌تابد. سر و صدای محیط و حضور مردم به گوش می‌رسد. بعد از بالا رفتن پرده صدای باران مشخص‌تر از قبل شنیده خواهد شد. دکتر سانچز – مردی پا به سن گذاشته – در حال چیدن صفحه شطرنج است و پس از اتمام آرام و با دقت آن را کناری می‌گذارد. دست‌هایش را تمیز می‌کند و سر وقت یک دستگاه کافی‌ساز الکتریکی می‌رود. سرفه می‌کند. یک دستش را برای تشخیص دمای بدن روی پیشانی خودش می‌گذارد. در جعبه داروها را باز می‌کند. قرصی بر می‌دارد و می‌خورد. در زده می‌شود و دکتر پاسخ می‌دهد.] سانچز بفرمایید [در باز شده و جیمِنِز وارد می‌شود. جوان است. لباس مرطوبی به تن دارد و یقه‌های پیرهنش را بالا زده است.] جیمنز روز بخیر دکتر سانچز روز بخیر. کجا بودی؟ جیمنز [با حالتی عذرخواهانه] دیر شده؟ دیر کردم؟ سانچز کی بند می‌آد؟ داره همینطور شلاقی می‌باره. جیمنز همینطور داره می‌باره. از مترو تا اینجا خیس خالی شدم. -بخشی از کتاب-