درباره نمادشناسی سنگ نگاره های گورستان تاریخی سپید چاه
آیا مرگ به معنای پایان و توقّف است؟! انسانها از این طریق کوشیدهاند تا به نوعی احساس امنیّت - چه در حیات دنیوی و چه پس از مرگ - برسند.
انسانها پیش از اختراع زبان گفتاری و حروف نوشتاری، برای برقراری ارتباط با یکدیگر، از اشکال و نقوش نمادین که بر روی سنگها، کتیبهها یا دیوارها حک میشده است، استفاده میکردهاند. همچنین از همان آغاز به مردگان خود احترام قائل بودند، و به خاطر اعتقاد به معاد و حیات پس از مرگ، برای مردگانشان سنگ قبر به عنوان یک نشان و یابود میساختند. گاه به جای سنگ قبر، با قراردادن تکهای سنگ، چوب یا برجسته کردن خاک، محل دفن همنوع از دست دادهاش را مشخص میکردند.
وان خنپ(متوفی ۱۹۵۷م) دانشمند مردم شناس هلندی، شاید نخستین کسی بود که در زمینۀ آیینها یا مناسک گذار تحقیق کرده است. رازهای رمز آلود به صورت آگاهانه و اکثراً به صورت ناآگاهانه در میان افراد جامعه عملاً منتقل میشود. تحلیل گران غربی، بلوغ و آیین تشرّف به مرحلۀ بلوغ را در بیشتر موارد، دلالت بر مرگی آیینی که با «رستاخیز» یا «باز زایی» همراه است، تشریح و تبیین کردهاند.
انسان خواسته یا ناخواسته همواره به دنبال انرژیهای مثبت یا منفی است. هر نمادی فینفسه مولّد انرژی است، که به طور رازآلود در خودش نهفته دارد. از اینرو نمایشگر نمادها اهمیّت زیادی پیدا میکند...
-از متن کتاب-