موضوع مهاجرت و غم دیار از دیرباز در ادبیات ایران جایگاه خودش را داشته و به شکلهای مختلف در شعرها و داستانها بیان شده است و اینبار در مجموعه داستان فارسی بخند نوشتهی سپیده سیاوشی به شکل زبان مادری نمود یافته است. در این داستان درهمآمیختگی زبان مادری و هویت آدمها با روایتی ساده بیان شده و شاهد قسمتی از پریشانیهای آدمهایی هستیم که دغدغهشان یافتن کسیست که زبان مادری را و خاطرات گذشتهشان را و در اصل هویت واقعیشان را برایشان تداعی کند. این مجموعه برندهی بهترین مجموعه داستان جایزهی هوشنگ گلشیری شده و به دلیل استقبال مخاطبان به چاپ پنجم خود رسیده است.