یکی از ابعاد مهم زندگی، بُعد «اقتصادی» و معیشتی انسان است. برخلاف اهمیت این بعد، به آموزش و تربیت اقتصادی، آنطور که باید و شاید، پرداخته نمیشود. ساحت تربیت اقتصادی، بخشی از جریان «تربیت» است. این ساحت، ناظر به رشد تواناییهای افراد در تدبیر امر معاش و تلاش اقتصادی است؛ اموری نظیر: درک و فهم مسائل اقتصادی، درک و مهارت حرفهای، التزام به اخلاق حرفهای، توان کارآفرینی، پرهیز از بطالت و بیکاری، رعایت بهرهوری، تلاش جهت حفظ و توسعۀ ثروت، اهتمام به بسط عدالت اقتصادی، مراعات قوانین کسبوکار و احکام معاملات، و التزام به اخلاق و ارزش در روابط اقتصادی.