بخشی از کتاب:
یک شب در اپرای روتوندا متوجه شد که در کنار دو خانم نشسته است. سکوت و خلوت اپرا نشانی غم انگیز از عدم موفقیت برنامهء آن شب بود. خانمی که در کنار او نشسته بود یکی دو بار به اطراف سالن خالی نگریست و گفت: افسوس که امشب سالن اینقدر سرد و خلوت است! طاقت فرساست که کسی بخواهد برای صندلیهای خالی آواز بخواند.