معرفی، خرید و دانلود کتاب صوتی خطاهای هواشناسی

بخشی از کتاب: مرکز ملی پیش‌بینی‌های آب‌وهوایی ایالات متحده ساختمان جالبی دارد. معماری آن ترکیبی از مرکزهای فرماندهی زیر دریایی‌ها و ساختمان‌های فروش سهام وال استریت است. این ساختمان دقیقاً بیست دقیقه با واشنگتن فاصله دارد و به‌عنوان یکی از پیشرفته‌ترین مراکز تحقیقاتی دنیا به‌حساب می‌آید. مرکز ملی پیش‌بینی‌های آب‌ وهوایی زیرمجموعه‌ای از نهاد ملی آب‌وهوا است که توسط رئیس‌جمهور سابق ایالات‌متحده، یولیسیس اس گرانت تحت نظر دپارتمان جنگ بنیان‌گذاری شده بود. حتی امروزه نیز این سازمان به ریشه‌هایش وفادار است. بسیاری از کارمندان این سازمان شغل خود را در ارتش آغاز کرده‌اند و تقریباً همه‌ی کارکنان آن رفتار و منشی نظامی دارند. از وظایف این سازمان مدیریت بحران و همچنین محاسبات داده‌های هواشناسی است. پیش‌بینی‌های آب و هوا امروزه روند مشخصی پیدا کرده‌اند: ابتدا داده‌های آب ‌وهوایی توسط ابرکامپیوترها تولید می‌شوند، هواشناس‌ها باید این داده‌ها را بررسی کنند و سپس آنها را به‌وسیله‌ی مدل‌ها و الگوهای مختلف آب‌وهوایی محاسبه کنند. مسأله اینجاست که این پیش‌بینی‌ها همیشه درست از آب درنمی‌آیند. این فرآیند دشواری است و هواشناس‌ها باید باهم همکاری کنند و از هر ایستگاه با ایستگاه دیگری تماس برقرار می‌شود. آنها باید پس از بررسی دقیق داده‌هایشان به سراغ نقشه‌ها و داده‌های جغرافیایی بروند و دوباره از طریق ابرکامپیوترهایشان مسیر جَوهای گرم و سرد را محاسبه کنند. در انتها مجموع همه داده‌های به دست آمده به‌صورت دقیق در کنار هم قرار گرفته می‌شوند تا یک نتیجه‌ی دقیق به دست بیاید. آی‌بی‌ام تخمین می‌زند که هواشناس‌ها به‌صورت روزانه با ۲.۵ کویینتیلیونِ بایت داده (۱۰ به توان ۳۰) سروکار دارند. این میزان داده به‌اندازه‌ی سه برابر تمام مطالب کتابخانه‌ی کنگره‌ی ایالات‌متحده به‌حساب می‌آید. تمام این اطلاعات برای این بررسی می‌شوند که ما بتوانیم زندگی خود را بر اساس طبیعت دنیا برنامه‌ریزی کنیم. در سال ۲۰۰۸، کریس اندرسون، ویراستارِ مجله وایرد، به‌صورت خوش‌بینانه‌ای در مورد عصر جدید داده‌های بزرگ، مقاله‌ای نوشته بود که در آن می‌گفت زمانی فرا خواهد رسید که دیتابیس‌های عظیمِ کامپیوترهایمان کاری خواهند کرد تا دیگر به نظریه یا متدهای علمی و فرآیندهای پیچیده‌ی محاسبه نیازی نخواهیم داشت و همه‌چیز توسط ابرکامپیوترهایمان حل خواهد شد. در آن زمانی‌که آن مقاله چاپ‌شده بود نمی‌توانستیم دلیلی برای مخالفت با پیش‌بینیِ او پیدا کنیم. اگر بخواهیم وضعیت امروز را با پیش‌بینی او مقایسه کنیم، باید بگوییم که حتی به آن نزدیک هم نشده‌ایم. در نوامبر سال ۲۰۰۷، اقتصاددان‌های پروفشنال فورکسترز سِروی، با بررسی داده‌های بازار پیش‌بینی کرده بودند که احتمال فروریزش اقتصادی ۱ در ۵۰۰ خواهد بود، اما بااین‌حال اقتصاد آمریکایی دچار فروریزش بزرگی شد. همچنین با تمام تلاش دولت‌هایی مانند دولت ژاپن تلاش برای پیش‌بینی زمین‌لرزه نیز همچنان بی‌نتیجه مانده است.