انترناسیونال سیتواسیونیست به قول دُبور «سازمانی از انقلابیون حرفهای در عرصهی فرهنگ» است که مخالف سرشت نمایشی و ویترینیِ فرهنگ، و خواهان برپایی تمدن نوینی است که در آن، زندگی روزمره، خود، اثر هنری باشد؛ در نتیجه، از این منظر، هنر دیگر بیان زندگی نیست، بلکه بسط آن است. جامعهی نمایش یکی از مهمترین کتابهایی است که نظریهی سیتواسیونیستی را بیان کرده است، نظریهی جنبشی که قاطعترین نقش را اگر نه در ایجاد رویدادهای مه 68 فرانسه، دستکم در ارائهی محتوای رادیکال آن داشته است.