معرفی، خرید و دانلود کتاب رئالیست ها در غرقاب عشق

اُنوره دو بالزاک (۱۷۹۹ ـ ۱۸۵۰) انوره دو بالزاک رمان‌نویس و نمایشنامه‌نویس مشهور فرانسوی است. شاهکار او مجموعه داستان‌های کوتاه و رمان‌هایی است که با نام «کمدی انسانی» منتشر شده‌اند. نوشته‌های او آیینه‌ی تمام‌نمایی از روزگار فرانسه پس از سقوط ناپلئون در ۱۸۱۵ است. بالزاک در آثارش سختی‌های زندگی‌اش را نیز بازتاب می‌دهد و از تجربیاتش نیز بهره می‌گیرد. او را به دلیل ارائه‌ی دقیق و آیینه‌وارش از جزئیات جامعه‌ی روزگار خویش از بنیانگذاران رئالیسم در ادبیات اروپا برمی‌شمرند. شهرت بالزاک به خاطر شخصیت‌های چندلایه، پیچیده، از نظر اخلاقی مبهم و به تمامی انسان‌وار آثارش است. نوشته‌های او بر بسیاری از نویسندگان و فیلسوفان مشهور تأثیر گذاشته است. فیلم‌های بسیاری از آثار بالزاک ساخته شده و تا به ‌امروز الهام‌بخش نویسندگان، کارگردانان و منتقدان زیادی بوده است. بالزاک در فوریه‌ی ۱۸۳۲ نامه‌ای بدون آدرس از شهر اُدسای اوکراین دریافت کرد که تنها با نام «بیگانه» امضا شده بود و از اندوه بدبینی، الحاد و دید منفی نسبت به زنان در رمان «چرم ساغری» او سخن می‌گفت. بالزاک به ‌امید این‌که این منتقد بی‌نشان را بیابد پیام‌های بسیاری در مجله‌ی «گزت فرانسه» منتشر کرد و بدین ترتیب دوستی مکاتبه‌ای و عشق افلاطونی پانزده‌ساله‌ی او با کنتس اِوِلین هانسکا آغاز شد. اِوِلین اشراف‌زاده‌ای لهستانی و صاحب املاک وسیعی در کی یف بود. اِوِلین در بالزاک روحیه‌ای مشابه عواطف و آرزوهای خود یافته بود، اما بالزاک پیش از آن‌که اِوِلین را ببیند چنان شیدای او شده بود که او را به چشم زنی آرمانی می‌نگریست. بالزاک در نامه‌ای به یکی از دوستانش، اِوِلین را «تنها زنی که دوستش می‌دارم» خوانده بود. بالزاک و اِوِلین تقریباً هر روز با همدیگر مکاتبه داشتند. مکاتبات آن‌ها حاکی از تعادلی جذاب از شور عشق و احساس مالکیت و گذشت آن‌ها نسبت به یکدیگر است. سرانجام در ۱۸۴۱ این دو عاشق شیدا فرصت یافتند عواطف خویش را ملموس تر دنبال کنند. بالزاک برای نخستین بار اولین را در سن پترزبوگ در ۱۸۴۳ ملاقات کرد و او را به تمامی دلباخته‌ی خود ساخت. آن دو با هم به سفرهای بسیاری از جمله آلمان، بلژیک، ایتالیا و اوکراین رفتند. آن‌ها پس از گذراندن دشواری‌های اقتصادی، و ممانعت‌های خانوادگی سرانجام توانستند در ۱۴ مارس ۱۸۵۰ با همدیگر ازدواج کنند. در این سال‌ها، وضعیت سلامتی بالزاک وخیم بود و سفر ده‌ساعته‌ی آن‌ها از شهر اولین به کلیسای محل ازدواجشان باعث مشکلات قلبی شدیدتر بالزاک و ورم و از کارافتادگی پاهای اولین شد. در اواخر ماه آوریل همان سال، این تازه‌عروس و داماد به پاریس رفتند و تا ۲۰ مه، هنگام جشن تولد ۵۱ سالگی بالزاک، آن‌جا ماندند. بالزاک فقط پنج ماه پس از ازدواجش با اولین در ۱۸ آگوست آن سال درگذشت.... -از متن کتاب-