درباره داستان شیرین ایرانی ها در زنگبار و روابط اقتصادی با آفریقا
ایرانیان از دوران باستانی و اسطورهای با آفریقا ارتباط داشتهاند. قدیمیترین منابع ارتباط با آفریقا قبل از مطالب تاریخی درج شده در کتب مختلف به ارتباط با آفریقا در داستانهای اسطورهای برمیگردد.
بنادر و سواحل ایران از دیرباز بهعنوان پل ارتباطی بین شرق و غرب سه قاره اروپا، آسیا و آفریقا از اهمیت شایانی برخوردار بودهاند و از نظر جغرافیایی، اقتصاد راهبردی (Ecogeostrategic) از اهمیت زیادی، بهخصوص در رابطه با ارتباطات تاریخی از جنبههای تجاری، دینی، مذهبی، فرهنگی، اجتماعی و قومی، بهخصوص با مناطق شر قی آفریقا که به خلیج فارس و دریای مکران نزدیکتر بوده، داشته است.
روابط تجاری در حقیقت موتور محرکه جابهجایی ایرانیان به آفریقا و گسترش فرهنگ اسلامی سواحیلی در شرق آفریقا بود. در دوران پیش از اسلام بیشتر جنبههای نظامی و اکتشافی باعث ارتباط ایرانیان با مصر و حبشه شده بود و در صدر اسلام اعتقادات دینی در ارتباطات با آفریقا نقش اساسی داشت که نخستین نمونه آن مهاجرت اصحاب پیامبر اکرم (ص) به حبشه و سپس آزادسازی مناطق شمال آفریقا از یوغ امپراتوری بیزانس یا روم شرقی و گسترش اسلام در این مناطق در آفریقا بود. پس از این دوران روابط تجاری در گسترش فرهنگ اسلامی در مناطق دیگر آفریقا، از جمله در مناطق جنوبی صحرای بزرگ آفریقا، مانند مالی و همانگونه که بیان شد ایجاد و گسترش تمدن سواحیلی اسلامی در مناطق شرقی آفریقا نقش اساسی داشته است. این ترددهای دریایی و ارتباطات بهصورت سنتی بین بنادر خلیج فارس مانند کنگ، لنگه، بندرعباس و بوشهر با سواحل شرقی آفریقا، مانند مومباسا، زنگبار، دارالسلام و موگادیشو حتی تا جنگ دوم جهانی و پس از آن با شناورهای بادبانی بزرگ از نوع بوم و بقله و غیره ادامه داشته و داستان بوم مسی بندر کنگ که ماکت آن در اندازه طبیعی در کنگ کار گذاشته شده و بههمراه دو بوم دیگر زمانیکه در یک سفر «گپ» سفر بزرگ از بنادر هند عازم سواحل شرقی آفریقا بودند توسط هواپیماها و زیردریاییهای ژاپنی و یا آلمانی شناسایی و غرق شدند و تعدادی از پرسنل توانستند پس از روزها خود را به سواحل سومالی برسانند نمونهای از این روابط است.