بسیاری از اقتصاددانان برجسته، سیاستمداران و متخصصان مسائل مالی بر این باور هستند که جهانیسازی بهعنوان یک خطر بالقوه میتواند اقتصاد کشورهای فقیر را تهدید نماید. آنها اعتقاد دارند، اگرچه ورود به بازارهای جهانی با پیشفرض رونق اقتصادی صورت میپذیرد، اما نمیتواند بهعنوان یک نوش دارو برای آن کشورها عمل کند. به بیانی دیگر، این اعتقاد وجود دارد که جهانیشدن و ورود به جریانهای مالی در تجارت بینالملل میتواند باعث بروز بحرانهای سنگین اقتصادی در کشورهای فقیر و حتی درحالتوسعه شود که هزینههای آن بهمراتب از منافع ابتدایی آن بیشتر است.
ولی در این کتاب، ما اعتقاد داریم فرایند جهانیسازی و ورود به بازارهای بینالمللی بهصورت ذاتی همراه بارونق و پیشرفت اقتصادی خواهد بود و تنها عامل تعیینکننده در این فرایند، زیرساختهای نظام مالی و قانونی کشورها بوده که میتوانند فرایند جهانیسازی را، از یکسو منجر به رونق اقتصادی و از سویی دیگر منتهی به بحران اقتصادی نمایند. به بیانی سادهتر، بدون داشتن یک ساختار مالی مناسب و قوانین باثبات، جریانهای مالی بینالملل در مسیر مناسب هدایت نشده و موجب شکست اقتصادی خواهند شد.