من از اینکه در سرزمینی بهدنیا آمدهام که زبانش فارسی است، خود را بهرهور از موهبت بزرگی میدانم. زبان فارسی نه تنها دارای چند شاهکار بینظیر است، بلکه اهمیت یگانهی دیگری نیز دارد و آن این است که همهی بار ادراک و احساس قوم ایرانی را، در طّی هزار و صدسال، بر دوش کشیده. بنابراین ما وقتی شعر شعرای بزرگ خود را میخوانیم، تاریخ فکر و تاریخ تحّول جامعه، و تاریخ سیر روان تو را نیز مرور میکنیم. مهمترین فصل تاریخ فکر یک قوم، تاریخ«فکر معترض» است، یعنی فکری که رام یا مرعوب قدرت نیست، و میکوشد تا خود را از تأثیر «باد موافق» که از جانب دستگاه قدرت وزانده میشود، مستقل و بینیاز نگه دارد. یا فکر معترض به معنای واقعی و اصیل را تنها در آثار ادبی خود می توانیم بازیافت.