کتاب تعقیب هومر، اثر نویسندهٔ مجارستانی، لاسلو کراسناهورکایی و به ترجمهٔ نیکزاد نورپناه، متنی است احتمالاً خلاف عادتمان؛ متنی به سبکوسیاق خاص نویسنده که هم داستان میگوید و هم نمیگوید و به قول مترجم، اگرچه پرگویی نمیکند، اما حاشیه میرود، آنهم نه گاهبهگاه. در کنار کلیگوییها و اشارات راویِ در گریز، در میانهٔ نقاشیهای بیچهرهٔ اینجا و آنجا، موسیقی مخصوص هر فصل نیز ذهنمان را به کلنجار میاندازد؛ طبالیهای نسبتاً آزاد سیلوستر میکلوس که با ضربِ سنجی اینجا، تقهای آنجا و سکوتهایی ممتد، مکمل فضاهای بصری غریبی میشود که متن خلق میکند.