معرفی، خرید و دانلود کتاب نقش آمریکا در جنگ ایران و عراق

با پیروزی انقلاب اسلامی، نوعی عدم توازن قدرت میان ایران و عراق ایجاد شد، بدین معنا که زمینه برای رشد نظامی عراق نسبت به ایران فراهم شد. چنین وضعیتی برای عراق که سودای برتری طلبی در سر می پروراند و خواهان موقعیت بهتر در خلیج فارس بود، اغوا کننده بود. روزنامه کریستین کینس مانیتور در این باره نوشت: «فروپاشی قدرت ایران که نقش کلیدی در توازن و تعادل قوا در تمام منطقه داشت، واقعیتی مسلم است.اکنون در جایی که زمانی شاه با قدرت ایستاد ه بود، خلاء وسوسه کننده ای خمیازه می کشید در حالی که عراق از مدت ها پیش برای چنین فرصتی لحظه شماری می کرد».(درویشی ۱۳۷۸، ص ۶۵).

با وجود اینکه جزئیات تصمیم عراق برای شروع جنگ با ایران نامعلوم باقی مانده است. جنگ برای عراق ترکیبی از انگیزه های پیشگیری، تنبیه و جاه طلبی در کنار ترس، فرصت طلبی واعتماد به نفس بیش از حد بود.(مواران ۱۳۷۹، ص۳).

علی رغم زمینه های درگیری میان ایران وعراق و شرایط خاص محیطی پس از پیروزی انقلاب اسلامی در ایران و در حالی که هنوز نظام دو قطبی بر جهان حاکم بود، بسیار بعید به نظر می رسید که صدام بتواند بدون توافق و جلب نظر ابرقدرتها به چنین اقدام پرخطری دست بزند، کشورهایی که دارای سطحی از قدرت با مقیاس میانی و منطقه ای می باشند(همانند عراق در روند اعمال جنگ تحمیلی علیه جمهوری اسلامی ایران) برای انجام مداخله گری نیازمند کسب پشتیبانی کشورهای دیگر به ویژه قدرت های بزرگ می باشند. با توجه به این امر می توان تأکید داشت که کشور عراق نمی توانست بدون دریافت کمک های نظامی از اتحاد شوروی و یا سیاست موازنه منطقه ای غرب، تهاجم نظامی سال ۱۹۸۰ را در امتداد و عمق مرزهای جمهوری اسلامی ایران به انجام رساند.(متقی ۱۳۷۶، ص۷۳).

-متن از مقدمه کتاب-