امامخمینی (ره) در ۱۳ خرداد ۱۳۶۸، پس از قریب به ۸۷ سال زندگی، شامل ۲۷ سال فعالیت و رهبری جدی سیاسی و یک دهه رهبری انقلاب اسلامی مردم ایران، دیده از جهان فروبست. همواره در طول سالهای پس از حیات ایشان، دربارهٔ سیاستورزی، افکار و زندگیشان کتابهای متعددی نوشتهاند و تلاش کردهاند از زوایای مختلف، شخصیت آن عزیز سفرکرده را مورد بحثوبررسی قرار دهند.
کتابهایی که تمرکز اصلی آنها یا به قبل از پیروزی انقلاب اسلامی و بررسی مسائل مختلف فقهی، سیاسیتاریخی، اجتماعی و عرفانی و... دربارهٔ ایشان بازمیگردد یا به سالهای بعد از پیروزی انقلاب و نحوهٔ رهبری ایشان از سال ۱۳۵۷ تا ۱۳۶۸؛ اما نکتهای که دربارهٔ آن عزیز سفرکرده مغفول واقع شده و خیلی به آن نپرداختهاند، یک سال پایانی حیات ایشان است که بخش اعظم و مهمی از کنشهای سیاسی و اجتماعی ایشان در همین یک سال رخ داده است. اهمیت بررسی و مطالعهٔ این یک سال زمانی بیشتر میشود که برخی منتقدان و مخالفان ایشان سعی میکنند دربارهٔ واکنشهای یک سال پایانی حیات امام راحل (ره) تشکیک وارد کرده و برخی از آن پیامها و نوشتهها را به نزدیکان ایشان منسوب کنند؛ ازجملهٔ آنها، نامهٔ عزل آیتالله منتظری در فروردین ۱۳۶۸ است که در تمام سالهای پس از رحلت امام (ره)، عدهای از منتقدان و مخالفان امام (ره) تلاش کردند تا آن دستور و نامه را مخدوش جلوه دهند و افرادی چون مرحوم سیداحمد خمینی یا مرحوم سیدهاشم رسولی محلاتی را در تنظیم آن نامه دخیل و بازیگر اصلی جلوه دهند.
پیامهای دیگر مانند پیام پذیرش قطعنامهٔ ۵۹۸، پیام منشور روحانیت مبارز و پیام عزل آیتالله منتظری از قائممقامی رهبری، در واقع تاریخیترین اتفاقات را برای جمهوری اسلامی ایران رقم زده است؛ به همین دلیل، بررسی و تحلیل آنها لازم و ضروری میباشد. اگر جنگ تحمیلی عراق علیه ایران، در دورهٔ حیات امام (ره) پایان نمیپذیرفت و به بعد از حیات ایشان موکول میشد، مشخص نبود ایران چه سرنوشتی داشت؛ یا اگر مرحوم آیتالله منتظری، با آن اختلافات جدی با امام (ره)، پس از ایشان به رهبری جمهوری اسلامی میرسید و اعضای اصلی دفتر ایشان، مانند آقایان سیدهادی هاشمی یا فتحالله امید نجفآبادی و...، از قِبل ایشان به قدرت سیاسی بیشتر میرسیدند، مشخص نبود مسیر جمهوری اسلامی به کدام سو میرفت؛ یا اگر چهرههایی، مانند اعضای نهضت آزادی یا اعضای سازمان مجاهدین خلق (منافقین) که در دفتر آیتالله منتظری پایگاه پیدا کرده بودند، از جانب آیتالله منتظری قدرت میگرفتند، مشخص نبود جمهوری اسلامی به کجا میرسید. به همین دلیل، بررسی یک سال پایانی حیات امام (ره)، اهمیت و ارزش تاریخی و سیاسی بسیاری دارد.
نقلقولی از مهندس مهدی بازرگان وجود دارد که گفته بود آیتالله خمینی، برخلاف دیگر افراد که با بالارفتن سن محافظهکار میشوند، نهتنها محافظهکار نمیشود، بلکه انقلابیتر هم میشود! این نقلقول، اگر از مهندس بازرگان بوده یا نبوده باشد، دربارهٔ امامخمینی (ره) صادق است. امام با بالارفتن سن و نزدیکشدن به ماههای پایانی حیاتشان، نهتنها محافظهکار نشد، بلکه انقلابیتر نیز شد و پیامهای تاریخیای صادر کرد که از حیث اهمیت و تأثیرگذاری با پیامهای دیگرشان از سال ۱۳۵۷ تا ۱۳۶۶، تقریباً برابری میکند و بلکه مهمتر نیز میباشد.
اما چرا این پیامها صادر شد و چه تأثیر تاریخیای بر ایران و نظام جمهوری اسلامی گذاشت؟ پاسخ به این سؤال هدفی است که در اثر مکتوبی که پیش روی شما قرار دارد، بهدنبال آن هستیم.
در سال پایانی حیات امام (ره)، تقریباً در هر ماه، یک پیام مهم و تاریخی صادر شده است که مجموعاً قریب به ده پیام میشود. این ده پیام را در ده بخش مجزا بررسی میکنیم.
فرمت محتوا | epub |
حجم | 1.۰۵ کیلوبایت |
تعداد صفحات | 150 صفحه |
زمان تقریبی مطالعه | ۰۵:۰۰:۰۰ |
نویسنده | سیدمحمدمهدی دزفولی |
ناشر | نشر صاد |
زبان | فارسی |
تاریخ انتشار | ۱۴۰۲/۰۷/۰۱ |
قیمت ارزی | 5 دلار |
مطالعه و دانلود فایل | فقط در فیدیبو |