کتاب آری گویی به زندگی دفتر نشر فرهنگ اسلامی

مسئلۀ معنای زندگی از جمله مسائل مهم فلسفه‌های معاصر است. در دوران جدید، این بحث در ابتدا در فلسفه‌های اگزیستانس مطرح شد و سپس فیلسوفان تحلیلی به بررسی ابعاد گوناگون آن پرداختند. فیلسوفان گذشته از معنای زندگی بحث نمی‌کردند، چرا که معناداری زندگی پیش‌فرض آنها، و عمده‌ترین مسائل مربوط به زندگی، مسئلۀ سعادت بود. از همین‌جاست که در طول تاریخ فلسفۀ شرق و غرب، بیشتر فیلسوفان، به تعریف و معیارها و چگونگی تحقق سعادت در زندگی انسان‌ها پرداخته‌اند. از رنسانس به بعد که بشر جدید در پرتو اکتشاف‌ها و پیشرفت‌های علمی، در انتظار تحقق آرزوها و آمال خود بود، ولی در مقام عمل با حوادث و رویدادهای ویرانگری چون استعمار و استثمار و کشتارهای گستردۀ انسان‌ها مواجه شد، سر از یأس و تردید درآورد و به دنبال آن، پرسش‌های بسیاری برای وی مطرح شد، از جمله آنکه: آیا علم جدید مفید بوده است یا مضر؟ آیا نظریۀ پیشرفت که فیلسوفان مطرح کردند، سخنی بیهوده و غیر منطقی نبوده است؟ آیا انسان موجودی خیرخواه است، یا ذاتاً شرور؟ دامنۀ این پرسش‌ها به اینجا کشانده شد که اصلاً آیا زندگی معنایی دارد، یا پوچ و بی‌معناست؟ و اگر زندگی معنا دارد، آیا این معنا کشف‌شدنی است، یا باید معنایی برای زندگی جعل کرد؟ و اگر هم زندگی پوچ است، با این پوچی چه باید کرد؟ چگونه می‌توان خود را از شر این پوچی رها ساخت، و آیا امکان ادامۀ یک زندگی پوچ وجود دارد یا نه؟ مطالعۀ منصفانۀ اندیشه‌های علامه جعفری از یک سو، عمق تفکرات وی را نشان می‌دهد، و از سوی دیگر، نشانگر توجه و اهتمام جدی او به طرح مسائل جدید است.