کتاب وارث

چند روزی که کوروش در وین به سر می­برد، روز‌های کاری بی­تنشی را در شرکت سپری کردیم. چون علاوه بر اینکه کوروش نبود تا با خودبزرگ­بینی­ها و تحقیرهایش مرا عصبانی کند، شعله هم به‌خاطر نبودِ کوروش به روستایشان رفته بود. سرم حسابی گرم شده و مزه­ی انجام دادن کار مفید زیر دندانم رفته بود. محاسبه­ی مبالغ پاداشِ فروردین به پایان رسیده بود و اگر شعله تا پایان هفته­ی آینده سروکله­اش پیدا نمی‌شد و با حرف‌های بی‌سروتهش وقت‌مان را نمی­گرفت، می‌توانستیم محاسبه­ی مجموع پاداش اردیبهشت­ماه را هم به پایان برسانیم. دیشب، وقتی آقاجان تلفنی با کوروش صحبت کرد، آثار رضایت و اطمینان­خاطر از لبخند و نگاهش معلوم بود. این‌طور که می­گفت موفق شده با یک شرکت در وین قرارداد صادرات فرش ابریشم ببندد و از این بابت خیلی از او راضی­ بود. گاهی با تشکر و تحسین­هایش به او قوت­قلب می­داد تا تلافی سرکوفت‌های عمواردشیر را دربیاورد. مشخص بود که آقاجان رفتار جدیدی با کوروش در پی گرفته. احتمالاً با توجه به پسردارنشدنش و فوت عمو­مهرداد به این نتیجه رسیده بود که کوروش تنها وارث ذکور خانواده، می‌تواند تجارت خانوادگی را ادامه بدهد و از این پس باید همه­ی تلاشش را بکند تا کوروش روزبه‌روز لیاقت بیشتری از خود نشان دهد.